Beweging

Vorige week werd bekend dat D66-Tweede Kamerleden Joost Sneller en Hanneke van der Werf een manifest hebben opgesteld tegen toenemende agressie en verbaal geweld in de samenleving. 
Van der Werf zegt: `Meestal verstomt de discussie hierover na weer een incident. Met dit manifest zeggen we: tot hier toe en niet verder.’
Ja, denk aan de dochters van mevrouw Kaag die bang zijn dat hun moeder wat overkomt, denk aan de politieagenten, conducteurs, zorgverleners, brandweermensen die bedreigd worden terwijl ze hun werk doen, ga zo maar door. We hebben het erover, verontwaardigd, maar dat is altijd maar even. 
Nuttig en belangrijk, dat manifest. Sterk ook dat er vanuit de landelijke politiek geprobeerd wordt wat te doen aan een mentaliteit.
Maar ik heb er nog niemand over gehoord! Misschien komt het wel omdat pogingen structureel mentaliteitsmaatregelen te nemen té nieuw zijn en zeggen we daarom: ja, laten we er nog even over nadenken. Misschien eerst een commissie. Dan adviezen en die natuurlijk evalueren. Daarna een voorlopig advies.
Ik denk dat het helpt als we gewoon beginnen, in het klein, en als het werkt, wordt het vanzelf een beweging. Met gewoon beginnen bedoel ik: in eigen omgeving, thuis, op het werk, in winkels, cafés. Ik heb het al eens eerder voorgesteld: een paar rode kaarten op zak hebben en een ervan uitdelen als iemand zorgt voor een verharde sfeer. Lijkt me goed als er op die kaart iets geestigs te lezen of te zien is. In 90% van de gevallen helpt het niet, maar dan blijft er toch 10% over. Alles is een kwestie van opbouwen. Bij geschreeuw, intimidatie, pesten.
Ik heb het nog niet over stadions en gevechten op straat. Eerst in het klein, eerst een basis.