Braaf

Drie jaar geleden werd de straat hier autovrij. De plaatselijke overheid verordende dat niet om de levensvreugde van de bewoners te vergroten, nee de straat is een kade en die is aan herstel toe. Onlangs werd duidelijk dat daar geen geld voor is en wij weten niet goed hoe we het daar over moeten hebben.
De autovrijheid had veel aangename gevolgen, bijvoorbeeld dat de straat een klein dorp werd met veel meer onderling contact, zelf buurtborrels die lang duurden en veel ongekends in ons naar boven haalden, maar gelukkig net niet genoeg om de polonaise populair te maken. Veel menselijke warmte, dat wel.
Er komt een klein beetje de klad in, vooral op maandag en donderdag. Oorzaak: vuilniszakken. De vuilniswagen kan ook de straat niet meer in (paaltjes!) en daarom moeten de vuilniszakken in de vroege ochtend op de hoeken van de straat worden geplaatst. 
Er zijn bewoners, we weten niet wie, die de zak al op zondag- of woensdagavond buiten zetten. Je kunt daarvoor beboet worden, maar dat gebeurt nooit. Plaatselijke overheid heeft geen geld om daartoe bevoegde functionarissen te betalen.
Het probleem: duiven, kraaien, meeuwen en blikjeszoekers die zich van de vroege vuilniszakken meester maken en die open pikken of snijden waardoor een besmeurde straat het eerste is wat je in de prille ochtend ziet.
Daar praten we over terwijl we de vuilniszakken ontiegelijk braaf op het juiste tijdstip neerzetten.
Een buurvrouw legt uit dat het ook met de zomervakantie te maken heeft. Anders zouden de vogels genoegen nemen met het brood dat de leerplichtige kinderen walgend weggooien. Blikjeszoekers zijn voorlopig blijvend. We knikken terwijl kille regen langs onze kragen over onze ruggen sijpelt.