Bus

Wanneer salaris loon heet, weten we dat er iets mee aan de hand is: te laag. Bijna voor iedereen die zegt dat het omhoog moet, heb ik begrip. We zijn immers een rijk en vooral gaaf land.
Gisteren lag het treinverkeer in het noorden plat. Andere regio’s zijn deze dagen aan de beurt. Ondertussen is er bij de NS nog steeds personeelstekort, de dienstregeling gaat krimpen.
Platliggen en krimpen, het wordt er niet dynamischer op.
Dinsdag werd er nog niet gestaakt, ik moest van Amsterdam naar Utrecht, een betrekkelijk korte reis, maar ik besloot er toch maar de tijd voor te nemen. Dan word ik minder zenuwachtig.
Was maar goed ook. Ik moest lang wachten op het perron en kon dus ook de omroepberichten aandachtig volgen: tussen Driebergen-Zeist en Arnhem geen treinverkeer wegens werkzaamheden, inzet van bussen, tussen Boxtel en Eindhoven geen treinverkeer wegens werkzaamheden, inzet bussen, trein naar den Helder rijdt niet verder dan Alkmaar, excuses voor het ongemak. En ondertussen zag ik mijn medereizigers opgewonden de mededelingenborden bestuderen, want zo’n beetje alle treinen vertrokken later dan beloofd.
De omroepstem zei haast na ieder bericht dat we de reis moesten plannen in de reisplanner. Had ik gedaan! Maar wat de planner aan planning liet zien was niet overeenkomstig de werkelijkheid.
Ik stel het alleen maar vast, klaag er verder niet over, want dat vind ik onderhand te kinderachtig.
Ik begrijp dat er door de coronaperiode minder reizigers zijn, maar als de toestanden niet veranderen, worden het er hoe dan ook niet méér. Ik moet volgende week in Maastricht zijn, maar vanwege die warme bus tussen Boxtel en Eindhoven ga ik liever met de auto. Volle wegen. Weer: tijd nemen.