Corrigerend

Al vaker schreef ik dat de digitale camera lekker makkelijk is, maar ik het jammer vind dat je niet meer verrast wordt door wat je gefotografeerd hebt. Zelf houd ik nog van fotorolletjes die je naar de fotowinkel brengt. Na een paar dagen haal je die op en bekijk je nieuwsgierig wat je allemaal hebt vastgelegd. Vaak kan het beter, maar dat is dan voor de volgende keer.
Bij een digitale camera zie je het meteen. Als ik professioneel word gefotografeerd, voor een boek of tijdschrift of culturele manifestatie, vraagt de fotograaf altijd of ik de resultaten van zijn werk wil zien. Als ik het anders wil, kan dat.
Hoef ik niet, want natuurlijk vind ik altijd dat mijn hoofd beter uit de verf kan komen, voor zover mogelijk. Maar dan ga ik pogingen doen dat te bewerkstelligen en daar wordt alles alleen maar erger van.
Hier in de redelijk stille, autovrije straat worden veel bruidsparen gefotografeerd: water, twee bruggen, kleine charmante stadstuinen, aantrekkelijk decor voor het begin van een huwelijk. Er zullen vast fotografen zijn die een van de twee bruggen een symbolische functie op de foto geven.
Soms sla ik de werkzaamheden gade. Ben altijd nieuwsgierig in welke mate er door het bruidspaar corrigerend wordt opgetreden, wie van de twee dat doet.
Gisterochtend stond er al vroeg een paar paraat met een fotograaf die zin had in het karwei. Ze had behoorlijk wat materiaal bij zich. 
Bruid en bruidgom zagen er informeel op hun paasbest uit. Het was de bruid die de leiding nam en nogal kranig ook.
Ze regisseerde niet alleen fel de fotograaf, maar ook haar man. Hun toekomst werd zichtbaar. Was ook aan de man te merken. Aan hoe hij dwalend over het water keek, in bezonken paniek.