Crisismanager

Van de heer Rutte horen we weinig deze dagen. Er is van alles aan de hand met zijn gave land, maar hij houdt zich waarschijnlijk meer bezig met zijn eigen toekomst. Daarover hoorde of las ik afgelopen weekend iets waarvan ik niet weet of het waar is, maar dat redelijk klonk. Iets klinkt al gauw redelijk als je het niet helemaal snapt, terwijl je sterk het gevoel hebt dat je dat wel zou moeten doen.
De heer Rutte wil hoog Europa in en de kansen daarop zouden kleiner worden wanneer zijn partij met Wilders in zee zou gaan. Dat hoorde of las ik dus. Misschien onzin, misschien ook niet. Veel misschien. De heer Hoekstra moest ook tegen alle klippen op hoog Europa in, omdat die plek de positie van zijn coalitiepartner Rutte zou versterken. Van hem hebben we sindsdien ook niets meer vernomen.
Vandaar misschien de houding van mevrouw Yesilgöz die veel aan Rutte te danken heeft: eerst deur op een kier voor PVV, daarna deur weer dicht. Niet iedereen in haar partij is het daarmee eens. Prominenten roeren zich. Van een gesprek met een van hen zag ik gisteren een fragment. Kwam uit een praatprogramma dat op zondagochtend wordt vertoond. Was Johan Remkes, de crisismanager van onze democratie, zó verstandig dat hij een beetje saai is, maar wat hij zegt, snijdt meestal hout. Hij vond het ook niet handig wat mevrouw Yesilgöz teweeg had gebracht. Daarover had ze met de verkenner in gesprek moeten gaan. Terwijl ik naar de heer Remkes luisterde, dacht ik: zou best premier van Nederland kunnen zijn, even dan, een soort noodoplossing, om rust in de tent te brengen.
Of de nieuwe verkenner daarover na gaat denken? Die fase moet eerst maar eens van de grond komen en dat gaat zomaar niet, merken we.