Dansen

Zo’n beetje alles wordt gefotografeerd of gefilmd en vervolgens gedeeld. Iedereen heeft er dan een mening over en ook weer een mening over andere meningen. Vorm van tijdsbesteding.
Verbazingwekkend is dat er nooit een filmpje of foto de ronde deed waarop een Nederlandse politicus (m/v/x) dansend te zien was. Hoeft niet eens zo vrolijk te zijn als de feestfilmpjes van de Finse premier. Vorige week verscheen er een op- de sociale media en daarna nog een. In het tweede filmpje danst de premier met een zanger over wie vermeld wordt dat hij niet haar man is. Onduidelijk wat erger is, dat dansen of die zanger. Want ja veel Finnen hebben er bezwaar tegen, terwijl het toch het gelukkigste volk ter wereld is. Dat laatste is onderzocht.  
De premier zegt dat ze niet met dansen stopt en gelijk heeft ze. Nooit toegeven aan zeurpieten!
Zelf ben ik geen danstype, maar toen ik de Finse premier in de weer zag, kreeg ik er best zin in, maar helaas, in mijn omgeving wordt nauwelijks meer gedanst. Zoiets kun je natuurlijk in je eentje doen, maar dat is toch anders.
Nederlandse politici worden zelden dansend waargenomen. Ik herinner me mevrouw Kaag die het kort op tafel deed toen haar partij sterk uit de verkiezingen was gekomen, maar het was duidelijk te zien dat ze er geen gewoonte van wilde maken.
O ja, de heer Brinkman zag ik dansen op het Boekenbal van 1985. Moest van zijn vrouw en omdat hij minister van Cultuur was. Hij bewoog zich schichtig.
Dat is het wel. Je begrijpt waarom onze politiek is zoals die is.