Drukwerk

 Mannenbladen gaan verdwijnen. Ik heb het over Nieuwe Revu, Playboy en Panorama. De uitgever moet bezuinigen. Wie vindt het erg? Hebben mannenbladen nog een functie in onze samenleving? Ik heb nu twee keer het woord `mannenbladen’ genoteerd en dan krijgt het iets heel doms. Nog een keer: mannenbladen. Ik stel me de man voor die naar de tijdschriftenwinkel loopt met het voornemen een mannenblad te kopen. Lang geleden schreef ik soms een verhaal voor de Playboy, drie keer, geloof ik. Ik kreeg er veel geld voor. Maar ik hoefde er niet per se rekening mee te houden dat het een verhaal voor een mannenblad moest zijn. Dat vroeg ik de eerste keer natuurlijk aan de redacteur die het verhaal bij me bestelde. Nee, ik moest maar doen waar ik zin in had. Nu denk ik ineens dat dat misschien wel bij de man van het mannenblad hoort: dat die doet waar hij zin in heeft. De Nieuwe Revu en de Panorama kom ik wel eens tegen op de stapels beduimeld drukwerk in de polikliniek. Ik ben zelf al heel lang een man, maar ik verveel me als ik door die tijdschriften blader. Ik verveel me gelukkig niet vaak, maar als het gebeurt vraag ik me af hoe het komt. En toen ik die vraag een paar keer had gesteld, wist ik waarom. Door lelijkheid. Maar wat dat dan is? Zijn er mannen bedroefd als de mannenbladen niet meer bestaan? Nee, ik denk het niet. Een echte man is niet vaak bedroefd. Missen de mannen iets door de afwezigheid van de mannenbladen. Nee, ook niet. Misschien is dat het wel: een mannenblad is iets, maar tegelijkertijd ook niet.