Filosofie

In de viswinkel vraagt de jongen achter de vis of hij me kan helpen. In de nabijheid van veel vis voel ik altijd dat ik hulp kan gebruiken. Ik wijs naar de tong en wil weten wat de baktijd is. De jongen antwoordt: `Drie minuten per kant. In olijfolie.’ Ik zeg: `Doe maar twee filetjes.’ De jongen grijpt naar de tong en geeft dan toe dat hij zelf niet kan fileren, maar dat zijn vader dat altijd doet. Hij wijst met zijn hoofd naar een man die in een hoek van de winkel met een voor mij onduidelijk apparaat in de weer is. De man draait zich om en roept kwaad en deftig: `Ik ben nu even met iets ánders bezig!’ Ik zie meteen wat er aan de hand is. Er zijn middenstanders die zich eigenlijk te goed voelen voor hun handel. Ze doen hun werk, maar dat is meer voor ons, domme consumenten, dan voor het geld dat ze ermee verdienen. Als ergens op de etalage of winkeldeur het woord `specialist’ te lezen valt, is waakzaamheid al geboden. En als de winkelier een leesbril op heeft zonder dat hij iets leest, dus bij wijze van gewone bril, is het helemaal duidelijk. Hij verkoopt groente, brood of vis, maar dat is bijzaak. Zijn hoofd zit vol kwantummechanica en na sluitingstijd haast hij zich onmiddellijk naar de topcursus niet-westerse filosofie. Deze visboer heeft ook last van klanten, zeker als ze een vis graag gefileerd willen zien. Met het apparaat dat nu fel zijn aandacht opeist, kan hij kaartjes plastificeren, kaartjes die hij aan een pin in de vis steekt, zodat we kunnen lezen wat voor vis het is en wat die per ons kost.