Fluit

Of ik mee ga doen met het nieuwe winkelen? Liever niet, maar ja, ik vind natuurlijk dat ik de winkeliers moet steunen. Vorige week was er van het nieuwe winkelen nog geen sprake. Tot volgende week dinsdag nog steeds niet. Nee, we doen het braaf, telefonisch of digitaal bestellen en de bestelling afhalen bij de ingang van de winkel. 
Vorige week passeerde ik de broekenwinkel en de eigenaar stond in de deuropening laconiek te roken. Ik zei dat ik best een broek wilde bestellen, maar dat ik die dan wel moest passen, want ik onthoud maar niet wat voor maat ik heb. Maar dat kon niet in de winkel, want misschien werd je wel gesignaleerd door twee handhavers en die zouden je naar buiten sleuren en de winkelier een enorme bekeuring geven. De broekenwinkelier zei: “Dan kom je toch gewoon op mijn kantoortje passen. Bakkie koffie erbij. Gezellig.” 
Even later legde hij op zijn kantoortje vijf broeken voor me neer. Naast een bakkie koffie. Kijk, dan kun je niet meer weggaan zonder een broek te kopen. Je moet zijn service honoreren. “Ik neem ze allemaal,” zei ik na nog een bakkie koffie.
Voordeel is dat ik voorlopig geen broek nodig heb, maar uiteraard wel iets anders, in een andere winkel dus, maar dan moet je ook bellen of mailen dat je komt. En als je er bent, mag je er 10 minuten rondlopen, een gang van zaken die sommige mensen `lekker snuffelen’ noemen. De winkelier slaat je vanachter de toonbank gespannen gade met zijn horloge of een eierwekker in de hand. Lukt het dan zonder iets de winkel te verlaten? Nee, want je moet de middenstand steunen, ook al vind je het irritant dat de winkelier op een fluit blaast en `Tijd is om!’ roept. Daar sta je dan, armen vol zomerhoeden.