Geïnformeerd

“Dat is flink balen.”
Lang geleden dat ik die woorden heb gehoord. Er wordt nog vaak flink gebaald, daar niet van, maar de balers zeggen het niet meer zo. Ook nauwelijks meer: balen als een stekker.
Nu kom ik het zinnetje tegen in een digitaal gesprek met PostNL, schriftelijk dus, chatten, zoals dat heet.
Ik verwacht een pakje en krijg de melding dat het bij me is bezorgd: “Graag tot een volgende keer.” Is echter niet bezorgd. Ik wil daar geen groot probleem van maken, er zijn ergere dingen, maar wil het in ieder geval gemeld hebben. In het bericht staat dat PostNL benieuwd is naar mijn mening over de dienstverlening. Die heb ik.
Hoe ik het doe, geen idee, maar ineens beland ik in een chat met iemand (m/v/x) van PostNL. Die zegt dat het flink balen is als ik vertel dat mijn pakje niet is bezorgd. Dat herhaalt mijn gesprekspartner een paar keer. Slotadvies: klantenservice bellen.
Oké, ik ben niet meer te stuiten en bel de klantenservice. Alle medewerkers zijn uiteraard in gesprek en ik mag aangeven of ik wel of geen muziek wil tijdens mijn wachttijd. Topservice, geen wachtmuziek alsjeblieft.
Na een dik halfuur heb ik contact met een vrouw die volgens mij het beste met me voor heeft, maar de verbinding tussen haar en mij is slecht, we moeten enorm hard praten, bijna schreeuwen om elkaar te bereiken. Gelukkig wordt de kwestie toch helder. Ze schreeuwt dat het pakje helemaal niet is bezorgd en als ik dan vragend schreeuw waarom in een bericht stond dat het wel bezorgd is, schreeuwt zij weer dat ik verkeerd geïnformeerd ben en dat ik nog even geduld moet hebben.
Later op de dag komt een stralende buurvrouw van tien huizen verder het brengen. Ja, haast alles is een kwestie van geduld.