Groep

Het mooie van de sinterklaastijd, van de voorbereidingen op pakjesavond is dat we geheimzinnig doen. Lootjes getrokken, maar daar praten we niet over. Via internet worden instructies verspreid. Onze familie is `Groep Sinterklaas 2014’ (lootjestrekken.nl). Daar lees ik de verlanglijstjes, soms stelt iemand een vraag aan Groep Sinterklaas 2014. Iedereen moet een cadeau of een paar cadeaus voor twee personen kopen. Daar is dan bijvoorbeeld een vraag over. Die vraag kan ik nauwelijks uitleggen. Gaat over doublures. Uiteraard heb ik de verlanglijstjes bestudeerd die me naar winkels drijven. Dat stel ik tot zo laat mogelijk uit, waarschijnlijk tot volgende week donderdag. Dan ga ik explosief de deur uit. Het is een prestatie waarop ik me verheug. En dan dus vrienden tegenkomen die hetzelfde doel hebben en hun vragen `Gaat het een beetje?’ Prettige gespannenheid is dat. Die doet zich ook in huis voor. Op sommige plekken mag ik niet komen. Als ik er langs loop, is het streng verboden om me heen kijken. De krant van Wakker Nederland interviewde me. Hoofdvraag was wat ik zo leuk vind aan de sinterklaastijd. Dit: het spel dat we met elkaar spelen. Dat je de trap op loopt en dan hoort dat je even geen stap meer mag verzetten, want boven vindt iets plaats wat strikt geheim is, een surprise in wording. Daar ben ik zelf trouwens erg slecht in, in surprises, maar dat is juist goed. Net als de gedichten mogen surprise krukkig zijn. Gisteren had ik het er met een vriendin over. Zij noemde dit allemaal `Hollands geluk’.