Hand

In de nieuwe premier van Engeland, Liz Truss, had ik me nog niet verdiept. Ik begrijp dat Margaret Thatcher haar grote voorbeeld is, dus dacht: komt nog wel. 
Vrijdag zag ik haar bij de nieuwe koning op bezoek gaan en dat was een fascinerend tafereel, dat sterk werd ingezet toen ze door de koninklijke gang liep, vergezeld door een kolossale lakei met kilt en bedachtzame tred. In mijn herinnering had Thatcher altijd een kordate handtas bij zich waar min of meer de hele wereld in kon, maar misschien was dat hier niet gepast.
Bij de woonkamer aangekomen deelde de lakei in de deuropening met plechtige stem mee wie ze was en Liz Truss maakt een onhandig kniksje en tegelijkertijd een lichte buiging. Met uitgestoken hand, beetje verlegen loopt ze af op Charles die op dat moment pas in beeld komt, goed gefilmd dus.
Wat hartverwarmend (dat is het woord) duidelijk wordt, is dat Charles een innemende koning is. Zag je ook in hoe omging met de rouwende mensen voor het paleis. Dat hij zich zou laten kussen, was nog niet zo lang geleden ondenkbaar geweest. Zijn vrouw Camilla heeft zijn sociale vaardigheden koortsachtig tot grote bloei gebracht.
Mooi hoe hij Liz Truss op haar gemak probeert te stellen. Was bij Thatcher niet nodig geweest. Die had wel wat anders aan haar hoofd dan op haar gemak te worden gesteld. Koning Charles deed het door haar hand vast te houden en haar vervolgens aan haar hand naar zich toe te trekken. Wie dat fenomenaal kon, was Jacques Chirac die begin deze eeuw nog president van Frankrijk was. Hij kuste eerst die hand en daarna mochten wat hem betreft alle remmen los. Is niks voor Charles, maar hij gaat alles anders aanpakken dan zijn moeder. Dat is helder.