Hoes

Er zijn in het Nederlands van die stoervolle uitdrukkingen die laten horen dat het menens is met de bedoelde gang van zaken. Voorbeelden: met iemand weer eens plezierige herinneringen ophalen wordt: bij een bák koffie lachen, gieren, brullen. Naar de Verenigde Staten reizen: de grote plas oversteken. Met een groepje vrienden een paar cafés bezoeken: de stad onveilig maken. Het oordeel van de rechter belangrijk vinden: iemand voor de rechter slépen. Hiermee kan ik een paar pagina’s vullen. Zulke woorden hebben we nodig omdat ze uiting geven aan onze vrolijke of ernstige geestdrift.
Het terras opengooien hoort er zeker ook bij. We begrijpen waarom dat zo heet. Het najaar en de winter hebben de boel een tijdje op slot gehouden, nu dus helemáál, en iedereen popelt naar een koud biertje of iets anders in de zonnige open lucht. Hup, gooi open, die terrassen. De Tweede Kamer wil het ook. Vorige zomer hebben we gezien dat de horeca in de meeste gevallen ontzettend goed omgaat met de anderhalvemeterregel.
Ik zeg dat terwijl ik zelf niet om terrassen geef, ja, kleine, in de schaduw, maar daar gaat het hier niet om. Ik deins zelfs terug voor mensen die een vol terras de aller-gewoonste zaak van de wereld vinden en nu al ongeduldig voor het raam zitten te wachten met de zonnebril in het haar en een nieuwe, frisse hoes om het mobieltje. Die lachen je ook een beetje honend uit als je met mooi weer binnen zit, omdat je thuiswerker bent.
Maar hoe zal het gaan? Moet je er ook met de eierwekker gaan zitten? En hoe lang mag het? Halfuurtje? Maar ja, dat is de gemiddelde tijd die nodig is om de aandacht te trekken van een mijn-collega-komt-zo-ober. We houden de praatprogramma’s in de gaten.