Icoon

Weer wil en moet ik het er even over hebben, het afscheid van mevrouw Arib. Zo lang Kamerlid geweest, grootste voorzitter, en dan met stille trom weg. Was even vergeten om hoeveel klachten het ging. Twee (2). Twee (2) anonieme brieven. Wat staat daarin? Mevrouw Arib weet het niet, andere belangstellenden ook niet. De Kamervoorzitter kent de inhoud, maar zegt er niets over. Nee, een commissie. Altijd een commissie.
Dinsdag werd besloten of overwogen het onderzoek van die commissie uit te stellen. Er moet worden afgesproken wat er onderzocht moet worden. Ik las dat en las het nog eens en toen nog een keer: hoezo moet dat worden afgesproken? De commissie heeft toch een opdracht gekregen? Het valt toch aan te nemen dat de commissie inzage heeft in de twee (2) anonieme brieven. Hoe weet ik niet, maar ik vermoed met grote stelligheid dat op de een of andere manier valt uit te zoeken wie de twee (2) anonieme briefschrijvers zijn.
Er is natuurlijk ook nog iets anders mogelijk: als de twee (2) anonieme briefschrijvers te kennen geven dat ze anoniem willen blijven, dan is er in feite weinig te onderzoeken. Zo’n onderzoek moet immers ergens beginnen.
De commissie kan dat besluit gedetailleerd kenbaar maken en wordt dan uiteraard ruim gehonoreerd, ook voor geplande werkzaamheden die buiten de schuld van de commissie geen doorgang kunnen vinden, en dan is het klaar.
De PvdA-fractie hoopt ooit een afscheid te kunnen organiseren. Daaraan kan dan meteen gewerkt worden. De politiek leider van de partij, mevrouw Kuiken, zegt: “Ze was icoon van de sociaaldemocratie, boegbeeld voor vrouwen en meisjes. Ze had een ander afscheid verdiend.”
Wie vindt dat niet? Klus voor een feestcommissie.