Inspecteren

Er staan oude huizen in de straat waarin ik woon. Een ervan wordt heftig verbouwd en dan kan het zijn dat zo’n verbouwing invloed heeft op de conditie van de andere huizen. Een verzekeringsmaatschappij houdt dat in de gaten. Ben dan ook niet verbaasd als er een man aanbelt die zegt het dak te komen inspecteren. Hij spreekt Engels, maar dan kun je best verstand van daken hebben. In Engeland zijn ook daken. Ik ga hem voor en dan slaat hij aan het inspecteren. Af en toe maakt hij een beleefd grapje. Hij heeft gevraagd hoe mijn voornaam luidt en die spreekt hij vaak uit. Hij is niet ontevreden over het dak, ziet alleen een rot balkje dat dakpannen ondersteunt, en wil dat voor veertig euro `en een kop koffie’ vervangen – duurt een minuut of twintig. Hij gaat het balkje halen en keert terug met een collega die notities maakt op een klembord. Die spreekt ook Engels. Als ik even later met koffie op het klein dakterras arriveer, zie ik dat daar een grote hoeveelheid dakpannen op elkaar gestapeld zijn. De zijkant van het dak is er min of meer af. De inspecteur zegt: `Je ziet een wond pas goed als je de pleister ervan aftrekt.’ Hij zegt dat de reparatie veel werk is en 2900 euro kost, zwart, maar dan moet ik wel meteen toestemming geven Dit overvalt me een beetje. Ik zeg dat ik eerst een begroting wil zien. Met tegenzin belooft hij die later op de dag te bezorgen. Ik krijg ze met moeite het huis uit. Niets meer van gehoord natuurlijk. Ik was er een tijdje bedremmeld van, maar leerzaam dat ik het eens heb meegemaakt.