Inzicht

Hier om de hoek is een school voor jonge leerplichtigen. Om de andere hoek ook een. Gisterochtend was het verfrissend die kinderen, vaak in gezelschap van een ouder, weer op weg te zien. Ze zagen er allemaal vrolijk en daadkrachtig uit. Verwachtingsvol ook. In de stemming van de ouders jubelde opluchting. Was een beetje alsof er een nieuwe tijd begon. De zon scheen, maar er waaide ook wat regen doorheen. Kermis in de hel, zo heet dat.
Later in de ochtend sprak ik een kennis die nadat hij zijn verwilderde zoontje naar school had gebracht, in een plantsoen op een bank was gaan zitten om even doelloos voor zich uit te staren. Voor hem zat het thuiswerken er vanaf morgen ook weer op. Hij had zin collega’s te zien.
Ik vroeg of hij niet altijd thuis zou willen werken.
Nee, dat toch niet, hoewel het veel voordelen heeft. Ik knikte want die ken ik. Daarom heb ik haast nooit anders gedaan. Hij zei dat hij wel geleerd had efficiënter te vergaderen. Hij had het iedere week een paar keer voor het beeldscherm gedaan met collega’s die ook voor dat scherm zaten, en iedereen was efficiënter. Zie je, dacht ik, kan best! Van de vergaderingen in mijn leven herinner ik me vooral dat alles veel te lang duurde, vooral door toedoen van mensen die gewend zijn te vergaderen, die het zelfs de normaalste zaak van de wereld vinden.
Mijn kennis noemde het inzicht dat het ook anders kan, grote winst. Toen hij weer verder liep, zijn nieuwe tijd in, leek het me een goed idee eens op een rijtje te zetten wat ik van de afgelopen periode geleerd heb, wat ik even miste, maar al snel niet meer. Moet verhelderend zijn. Tegelijkertijd dacht ik ook: het is allemaal nog niet voorbij. Alsjeblieft niet doen alsof.