Kern

De emoties van demissionair staatssecretaris Hans Vijlbrief over het gas in Groningen maakten ook op mij indruk. Moet het anders zeggen: raakten me. Een VVD-senator gooide onverwacht zijn kont tegen de krib en wist zo net nog niet of de Groningse gaskraan zou moeten dichtgedraaid. 
Voordat de emoties van de staatssecretaris zicht- en voelbaar werden, zei hij: “Ik ga langer vertragen vanuit de Eerste Kamer niet meemaken. Dan vertrek ik, ga ik fijn in de Tweede Kamer zitten en ga ik daar mijn rol spelen.”
Veelzeggende woorden zijn hier `mijn rol spelen’. Een rol spelen is wat anders dan je met hart en ziel inzetten voor een zaak die je van het hoogste belang vindt.
Dat laatste merk je meteen als de staatsecretaris aan het woord komt, een melancholieke man die altijd wat bedeesd op zoek is naar woorden die precies zeggen wat hij wil en moet zeggen. Daarom is hij zeer hoogstaand in het vaderlandse politieke landschap, al zal hij zelf de laatste zijn die dat vindt, hij is een bescheiden mens.
Geloven in wat je belooft, dat waren woensdag zijn emoties. Ook andersom: beloven waarin je gelooft. Wat mij betreft de kern van iedere politieke handeling, ver weg van partijbelangen en ander opportunisme, ver weg van meningen en meninkjes uit de uitverkoop en schrale impulsieve standpunten. Ja, fijn in de Tweede Kamer zitten is wat anders.
Ik dacht ineens aan Jan Pronk van Ontwikkelingssamenwerking. Weet niet meer wanneer het was, jaar of tien of iets korter geleden, de minister kwam terug uit Somalië, een stervend land. Op de vliegtuigtrap was zijn wanhoop al te zien, hij had meer tranen dan woorden. 
Gelukkig zijn er meer voorbeeldige voorbeelden. Gaat altijd over waarachtigheid.