Koelte

Op de radio hoorde ik een gesprek met een deskundige die bevestigde dat er rond 2030 een nieuwe Kleine IJstijd begint. De zon komt in een periode van koelte. Vandaar. De winters worden strenger dan we tot nu toe kennen, en de zomers gaan tegenvallen. Om een beeld te schetsen wees de deskundige op de barre winterse dagen die bijvoorbeeld vorig jaar de oostkust van de Verenigde Staten teisterden. In die sfeer dus, maar dan nog een tikkeltje erger. Misschien heel stom, maar ik kreeg er zin in, zeker met dit weer. Ik denk nooit aan mezelf als iemand die Een Oude Man wordt, maar dan ben ik het zeker. Vanwege de IJstijd kan ik niet naar buiten. Ik zit in een makkelijke stoel voor het raam en kijk naar een wilde witte wereld vol kille wind. Graag een glaasje koude wodka binnen handbereik. De verpleegkundige vraagt: `Zal ik de fles maar laten staan, meneertje Thomas?’ En dan dus lekker mijmeren. Daar ben ik sterk in als de winter me dwingt passen op de plaats te maken. Heb ik nog niet vaak meegemaakt in mijn leven, maar ik bewaar er goede herinneringen aan. Ik hoopte dat de interviewer met de deskundige nog even de diepte in zou gaan, maar nee hoor. Ik hád het kunnen weten. `Dan zit een Elfstedentocht er dus wel in?’ Die vraag! Ik dacht: daar begint het weer, altijd dat gezeur over die Elfstedentocht. Het lijkt wel alsof een Elfstedentocht het enige is waardoor dit landje boven zichzelf uitgetild kan worden. Nog een paar weken en er liggen weer pepernoten in de schappen van de supermarkt. Dan duurt het ook niet lang voordat er in een slap praatprogramma een te snel sprekende medemens wat versleten gedachten over de Elfstedentocht komt strooien. Belangrijkste vraag van de presentator: `Hoop je erop?’ Ja, dat doet hij! Afsluiting van het gesprek: `Het kan vriezen, het kan dooien.’ Die nieuwe Kleine IJstijd mag wat mij betreft écht adembenemend zijn. Naar buiten is niet te doen.