Maatregelen

Van hoe het zit met het onderwijs heb ik weinig verstand. Wel weet ik dat er op de lagere school veel studiedagen zijn, niet voor de kinderen, maar voor de leerkrachten. Ze zijn er inééns, niet zelden een paar achter elkaar. Dat merk ik omdat ik soms betrokken ben bij de opvang van jonge familieleden. Die hebben dan plotseling vrij. Werkende ouders worden daarmee onverwacht geconfronteerd en moeten naar oplossingen zoeken. Als je goed zoekt, zijn die er altijd, maar toch blijft het een verschijnsel waaraan het telkens wennen is, aan die studiedagen dus.
Geen idee of er tijdens die studiedagen ook gewerkt wordt aan de problemen binnen het onderwijs. Ik bedoel dit niet betuttelend, zou niet durven, maar sinds minister Wiersma is opgestapt, hoor ik steeds vaker dat dit in onderwijskringen best betreurd wordt. Die minister had immers onorthodoxe maatregelen in gedachten om het onderwijs aan te pakken. Ik heb er geen verstand van, maar uit wat ik erover lees, begrijp ik wel dat het van het hoogste belang is. Het onderwijs wilde het zelf regelen en dan kom je al gauw bij bestuurders terecht en zoals we allemaal weten is van veel bestuurders de meest in het oog springende eigenschap dat ze vooral voor een trage gang van zaken zorgen.
Minister Wiersma wilde daarin verandering brengen. Met onorthodoxe maatregelen. Die werken vaak sterk, want ze schudden iets op wat veel te lang bleef liggen.
Inmiddels is het duidelijk waarom de minister uiteindelijk weg moest. Hij arriveerde te vroeg op een onderwijssymposium en wilde daarom graag ook eerder zijn zegje doen. Kon niet. Herrie. Was allemaal `erg onbeleefd’. Maar ja, soms is beleefdheid alleen maar een manier van doen, een remmende.