Makkelijk

Mijn werk hoop ik te blijven doen totdat de boel in mijn hoofd uitvalsverschijnselen begint te vertonen. Ik kan mezelf dus niet voorstellen als werkzoekende. Zojuist beving me een vaag verlangen het wel te zijn, niet lang, even, net lang genoeg om van de overheid geld te krijgen voor een cursus die me leert in een glazen bol te kijken. Of tarotkaarten te lezen. Ik kan helderziende worden en dus ook spiritueel belconsulent. Blijkbaar kun je ook meteen na de cursus aan de slag met een bellijn. Dan kan ik 29 cent per minuut verdienen. Snel de rekenmachine gepakt: is dus 1740 cent per uur, maar ja, dan moet ik wel de hele tijd gebeld worden. Dan moet je natuurlijk populair zijn. En vooral gezaghebbend. Ik dacht altijd dat helderziendheid een talent was, een gave, maar het is dus gewoon te leren. En blijkbaar is het niet al te ingewikkeld, want 1000 euro cursusgeld lijkt me niet veel. Ik ben een keer bij een helderziende geweest, een kleine mevrouw van een jaar of zestig. Ze woonde in een nieuwbouwhuis en ik moest met haar mee naar boven, naar een kamertje naast de badkamer. Daar zat iemand in bad, in de badkamer dus, want er kwam stoom tussen de kieren vandaan. In het kamertje ernaast stonden geurkaarsen. De mevrouw keek niet in een glazen bol of kaarten, ze voelde in mijn nek en zei: `Niet alles gaat je even makkelijk af.’ Ik knikte. Had nog nooit iemand tegen me gezegd. En het was hartstikke waar. Ik voelde ook een vreemd verdriet in me groeien. De mevrouw zei: `Je bent een gevoelige man.’ Weer knikte ik, nu wat wilder dan zojuist. De geur van de geurkaarsen was nogal heftig, ik kreeg er de tranen in de ogen van. De mevrouw zei: `je kropt veel op, hè.’ Van de rest van haar woorden herinner ik me niets. Na twintig minuten stond ik buiten, met een kwitantie. Ineens is belangstelling voor de cursus toch weer verdwenen, maar dat wist ik natuurlijk wel. Hé! Hoe wist ik dat?