Nat

Log woord is het, ook daarom blijft het in je hoofd zitten: hitteprotocol. Het is van Rijkswaterstaat. Of het vandaag geldt, weet ik niet, afgelopen dagen wel. Ook weet ik niet hoe het kenbaar wordt gemaakt. Ik bedoel: hoe weet je het als weggebruiker? Daarvoor geldt het immers, voor de weggebruikers. We zijn natuurlijk allemaal weggebruikers, behalve als je thuis blijft, hier zijn de weggebruikers de automobilisten.
Het houdt in dat weggebruikers die met pech langs de weg staan zo snel mogelijk geholpen worden, wat betekent dat ze naar een plek `met voorzieningen’ worden gebracht.
Rijkswaterstaat adviseert weggebruikers ook voldoende drinkwater mee te nemen. Met zo’n advies wordt de gemiddelde weggebruiker meteen iemand die nog veel te leren heeft. Waarschijnlijk zijn er dus weggebruikers die daar geen seconde aan gedacht hebben, met tropische temperaturen zorgen voor voldoende drinkwater. Je merkt niet altijd dat we in een zorgzame samenleving leven, maar soms gelukkig wel.
Hitteprotocol dus. Zondag vulde het woord mijn klamme hoofd toen ik in een drukke trein een plaatsje zocht en de hitte me min of meer verlamde. De conducteur stormde de coupé binnen. Ze was enorm bezweet en wees alarmerend naar het plafond: `De airconditioning is uitgevallen. We doen er alles aan het ongemak zo snel mogelijk te herstellen.’ 
De NS is niet sterk in het snel herstellen van ongemakken. En van een hitteprotocol was hier uiteraard ook geen sprake, want de NS heeft de handen vol aan het rijdend houden van treinen. Lukte nu. 
Jazeker, de trein reed en reizigers met haar kregen in een mum van tijd nat haar. En erg rode gezichten. Sommigen wilden erover praten, maar alle woorden waren gesmolten.