Netter

We raken steeds meer in de war. Het is, geloof ik, de eerste keer dat ik dit verzucht. Verwarring kan iets aangenaams hebben, we kijken telkens opnieuw op van onverwachte gebeurtenissen die over elkaar heen tuimelen, maar zo’n verwarring is het nu niet. Veel is onzeker en donker, ja, donker vooral. Wat een samenleving een samenleving maakt, begint uit elkaar te vallen. Wat ons in ieder geval bindt is de vraag: wanneer is er een nieuwe persconferentie en wat wordt er dan bekendgemaakt en verordonneerd, nieuwe maatregelen, want we kunnen helaas niet zonder?
Verbaasd zit ik in De Volkskrant een analyse te lezen waarin gedragswetenschappers zeggen dat ze de overheid qua corona niet duidelijk genoeg vinden. Voorbeeld: “Stel dat de overheid zou zeggen: we merken dat er op sommige snelwegen meer botsingen plaatsvinden, ga allemaal alstublieft wat netter rijden.” De gedragswetenschapper die met deze vergelijking komt, vindt deze aansporing veel te vaag. Nee, helder aangeven hoe dat netter rijden dan moet.
Kom ik weer terug op mijn moeder. Laatst schreef ik dat ze wanneer ik ging zwemmen, haast altijd zei dat ik niet moest verdrinken. Als ze het niet zei, deed ik toch alsof dat wel zo was en wanneer ik te water ging, nam ik me meteen voor alles te doen om de verdrinkingsdood te voorkomen.
In De Volkskrant zegt een hoogleraar gedragswetenschappen: “Ikzelf ben toch redelijk geïnformeerd, maar ik ben in sommige situaties ook kwijt wat precies de bedoeling is.”
Wat precies de bedoeling is? Als hij een zoon was van mijn moeder, had hij het geweten: niet verdrinken. Misschien had mijn moeder er wat handige tips bij moeten geven. Ze had een algemene: “Denk toch na bij wat je doet.”