Onthaasting

Voor sommige producten staat `luxe’ en dan voel ik altijd enige terughoudendheid. En rare jeuk.

Je organiseert iets, een vergadering of een uitvaart of een officiële ontvangst, en moet dus overleggen met personen die bevoegd zijn die organisatie uit te voeren. `Koffie, thee? Of zou de overledene wijn gewild hebben?’ En wanneer het over broodjes gaat, heb je broodjes en luxe broodjes. Hoe het komt, geen idee, maar ik heb meteen zin al die broodjes het raam uit te schoppen, wat ik in principe ook betreur. Bij noten heb je het ook: luxe noten. Kan ook nog assortiment bij komen, assortiment luxe noten. Je doet zaken met iemand die het woord `luxe’ ernstig uitspreekt, lippen in een plechtige stand.

Het is allemaal echt niet erg, maar ik hoef er per se mee lastiggevallen worden. Ik heb andere dingen aan mijn hoofd. Luxe problemen, zal ik maar zeggen. Daar vind ik luxe weer niet erg, vóór problemen dus. Als je een luxe probleem hebt, wil dat zeggen dat je niet mag klagen.

Ik begin hierover omdat ik `luxe kleurpotloden’ zag staan. Was dus iets mee. Ja, ze zijn niet aan te slepen. Daar keek ik van op. En uiteraard vroeg ik me ook af wat het verschil was tussen een gewoon en een luxe kleurpotlood. Het laatste zal wat beter in je hand liggen. Misschien is er ook iets met de kleur, is die iets dieper en waterbestendig. Ze zijn niet aan te slepen, omdat volwassenen nog steeds met kleurboeken in de weer zijn. Ik schrijf `nog steeds’ omdat ik dacht dat het over was. Klein jaar geleden was het, geloof ik, onstuitbaar populair. Er werd zelfs in groepsverband gekleurd onder leiding van een therapeutische deskundige. Het is vooral goed voor de innerlijke rust. En de onthaasting. Dat kleuren is inmiddels nog populairder dan toen. Vandaar dus die luxe kleurpotloden. En kleurboeken zijn bestsellers!

Zou je als je een kleurboek koopt, ook het Boekenweekgeschenk krijgen?