Peren

Het is natuurlijk een afwijking maar bij `functioneel’ denk ik vrij snel aan bloot: een actrice die in een film functioneel bloot is. Als het niet functioneel is, wordt het een puntje, functioneel is oké. Graag mijmer ik dan even over het woord. En terwijl ik naar een film zit te kijken waar een naakte actrice woest uit het raam staart, denk ik: dit moet functioneel zijn. Zojuist las ik `functioneel’ in verband met de plastic tasjes die verboden worden. Pas per 1 januari volgend jaar, dus we mogen nog even. Daarna mogen de tasjes ook als ze functioneel zijn. Dat zegt staatssecretaris Mansveld van Milieu. Ik snap het wel: het zijn er te veel. Ik doe ook mee. In de gang hangt een plastic tas vol plastic tasjes. Mijn hergebruik is slordig en graag wil ik mezelf tot de orde roepen, maar dan kom ik meestal niet toe. Te vaak verlaat ik in haast en gedachten het huis. Aan die omstandigheid moet ik iets veranderen. Dan volgt mijn omgang met de plastic tasjes vanzelf. Met het verbod van de staatssecretaris kan ik leven. Koop ik gewoon zo’n ouderwetse en grote boodschappentas, waardoor ik er traag uit ga zien, een man die alle tijd heeft en dus ook actie kan gaan voeren tegen alle post en reclamefolders die in plastic zitten verpakt. Er komen twee uitzonderingen op het verbod: plastic tassen zijn toegestaan als het gaat om functionaliteit en voedselveiligheid. Op de markt koop ik een kilo peren. Boodschappentas vergeten. Dan mag de plastic tas dus, denk ik, want: functioneel en voedselveilig. Wat gaat er veranderen?