Plaatsing

De straat hier is nu een dikke maand autovrij. Ik heb er al paar keer over geschreven, want vind het een interessant verschijnsel. Het is natuurlijk prettig: er is meer ruimte, ook de parkeerplaatsen zijn aan de straat toegevoegd. Er rijden dus geen auto’s meer doorheen en terwijl je dat voorheen normaal vond, lijkt die gang van zaken langzamerhand ver weg in de tijd. Je voelt je bevoorrecht, want in de straten om je eigen straat heen is het druk en daardoor ook chaotisch, bij jou voor de deur niet meer: mensen worden er vriendelijker en rustiger door.
Maar ik vind het dus ook interessant en dat komt doordat je nu getuige bent van een (kleine) maatschappelijke ontwikkeling. Is goed te zien hoe mensen, in dit geval je straatgenoten, inclusief jezelf, omgaan met een nieuw gebied, ánders. Nu de auto’s verbannen zijn, is het intenser van ons, niet meer van de mensen uit de buitenwereld die er even doorheen rijden, omdat dat nu eenmaal zo gaat. 
We zien liever niet dat er afval rondzwerft en nemen maatregelen dat te voorkomen. Er kwam een fietsenrek, midden in de straat. Velen van ons stonden ernstig toe te zien of de plaatsing uitstekend verliep. 
Gisteren werden er bloembakken gebracht, ook een hier voor het huis. Geweldig! Mijn buurman en ik bemoeiden ons ermee, gewichtig: “Ja, iets meer naar achteren. En nog een klein stukje naar links.” De man van de gemeente vond ons vermoeiend. Nog nooit had ik me met een openbare bloembak beziggehouden. Iemand anders in de straat zei dat er vast passanten op de randen van de bloembak gingen zitten. En dat kon natuurlijk niet! Daarvoor zijn de bloembakken niet. Misschien pinnetjes in de randen? En ik dacht: ja, zo begint er veel.