Positief

Sympathiek vind ik het altijd wanneer een organisatie op een andere plek dan de normale van alles gaat bespreken. Maandagavond hoorde ik de directeur van de Evangelische Omroep zeggen dat hij die dag `op de hei’ was geweest met al zijn medewerkers om zorgvuldig het rapport Van Rijn te bespreken: “Hoe staan jullie erin?”
Op de hei ontstaat waarschijnlijk een andere chemie dan in de vertrouwde werkomgeving met de lawaaierige koffiemachine en een affiche van de Keukenhof aan de muur.
Zelf ben ik er met mijn eenpersoonsbedrijf nog nooit toegekomen. Niet alleen omdat ik geen klachten heb over de psychische dynamiek op mijn werkvloer, maar ik ben bang dat ik eenmaal in mijn eentje op de hei verzonken raak in diepe, alles verstoppende melancholie.
Die maandag zaten ook de formerende partijen niet aan die intimiderende tafel met Ronald Plasterk aan het hoofd. Nee, ze waren naar een geheime plek gegaan. Zónder Plasterk. Die geheime plek heette uiteraard niet een plek maar `locatie’ en die was helemaal niet ontzettend geheim: het ministerie van Justitie.
Vandaag is waarschijnlijk weer alles anders, maar na afloop was iedereen enorm positief. Zeiden ze niet, het was in de twitterberichten te lezen, dat kinderachtige platform. Pieter Omtzigt twitterde niets, maar dat is zijn wanhoop. We kennen het allemaal waarschijnlijk wel: je gaat ergens mee in zee, maar al snel zie je in dat het niets voor jou is, maar hoe keer je weer terug naar waar je was?
Interessant is de vraag waarom Ronald Plasterk er niet bij was. De wens van de formerende partijen? Lekker even onder elkaar? Of was het Plasterk die riep: “Dan zoeken jullie het zelf maar uit!”
En wij weten: ze hebben er echt alles aan gedaan!