Resultaat

Niets doen is belangrijk, lees en hoor ik steeds vaker. Ik heb mijn handen veel te vol aan van alles, gun me dan ook nauwelijks de tijd daarover na te denken, maar soms moet het.
Bijvoorbeeld omdat in Engeland op sportscholen het Nederlandse niksen wordt getraind, wat ik een vreemde activiteit voor een sportschool vind. Ik snap ook niet precies hoe het gaat. Ja, je moet niet bezig zijn met het resultaat van wat je doet. Klinkt me zo abstract in de oren dat ik zeker weet er nog niet aan toe te zijn.
Een Nederlandse specialist in het niksen, Olga Mecking, zegt dat wanneer je wandelt, niet moet denken aan de 10000 stappen die je je ten doel hebt gesteld of dat het gezond is of zoiets, nee, gewoon wandelen, om het plezier ervan. Maar ja, denk ik dan, dan doe je niet niks, want je wandelt.
Laatst las ik een artikel van een filosoof die schrijft jaloers te zijn op rokers die af en toe naar buiten moeten om een sigaret te roken. Het gaat haar niet om dat roken, nee bah, maar om een minuut of tien buiten niets staan te doen.
Ik ken een regisseur die iedere dag begint met een halfuur in een stoel te zitten en aan niets te denken. Ben ik jaloers op. Ik heb het geprobeerd, echt waar, er staat ook een geschikte stoel daarvoor in mijn werkkamer, maar ik schiet in een soort kramp: kom óp, aan niets denken, kom óp, je moet het kunnen!
Misschien maak ik soms een begin aan niets doen, althans dat denk ik: ik zit een beetje te zitten, er gaat van alles door mijn hoofd, maar daar besteed ik geen aandacht aan. Het probleem, als ik het zo mag noemen, is dat ik dan in slaap val, zodat ik niet in de gaten heb dat ik aan het niksen ben. Dan heb je er dus niets aan. En dan ook nog enórm dromen!