Schoorsteenpijp

Dagen kunnen verkeerd beginnen. Op de badkamer valt wat, dopje van tandpastatube of zoiets, en je kunt het niet meer vinden, terwijl de badkamer niet bepaald een balzaal is. Je wilt er niet meer van maken dan het is, maar toch gromt er lichte irritatie. Met het koffiezetapparaat gaat er wat fout, nee, niet met het apparaat, je vergeet het kopje startklaar te zetten. Niet echt belangrijk, maar toch is dat het moment waarop je zou moeten besluiten terug naar bed te gaan, even de ogen te sluiten, minuut of tien, en dan opnieuw met de dag te beginnen. Je weet dat het niet helpt, maar je houdt jezelf voor dat het wel zo is. Toch doe je het niet.
Op de radio wordt de langste file van het jaar voorspeld. Ook gaat het over natte sneeuw. Daarna is er een doodlopend gesprekje met iemand die namens gedupeerden in Groningen spreekt. “Zou u het een stap willen noemen?”
Grimmig lachje: “Minder dan een stap.”
De presentatrice van het programma zou daar best wat meer over willen weten, maar het is te horen dat haar geen vraag te binnen schiet.
Op tafel liggen offertes van schilders. Achterkant van het huis, dat is het project. Er is een beter tijdstip denkbaar die bedragen te bestuderen, maar toch mobiliseer je er aandacht voor waarvan je niet weet waar je die vandaan haalt.
Op een van de offertes wordt onderaan gemeld dat de plaatsing van een mobiel toilet mogelijk is `om overlast te voorkomen’. Aan die gang van zaken had ik nog niet gedacht. Stel me even de overlast voor. Ook denk ik aan het blauwe bouwseltje dat voor het huis kan komen te staan. Deur met hangslot. Uit het dakje piept een kleine schoorsteenpijp omhoog. Het staat er nu nog niet. Het kan prettig zijn zoiets goed te beseffen.