Schot

In een Nederlandse zomer gebeurt er weinig waarover publiekelijk te praten valt. Daarom zijn alle praatprogramma’s met vakantie. Dat heeft voor- en nadelen. Heel raar, maar soms mis je ze toch. Nu bijvoorbeeld. Graag had ik bij Matthijs of Eva of Humberto of Sven of Max de rechter aan het woord gehoord die een agent tot twee jaar cel veroordeelde. Die agent wilde op een parkeerterrein in Heerlen een ramkraker aanhouden. Die ramkraker reed op de agent af. Daarom voelde die zich bedreigd en schoot. De ramkraker werd niet geraakt, maar degene die naast hem zat. Misschien komen rechters wel helemaal niet in praatprogramma’s om een vonnis toe te lichten. Maar er zal vast iemand te vinden zijn die er verstand van heeft. Misschien zelfs wel iemand die het begrijpt. En Peter R de Vries natuurlijk. Die heeft de zaak al tot de bodem geanalyseerd, bij wijze van spreken voordat het schot gelost werd, en sprak met de agent, de ramkraker en diens maat, het slachtoffer. Ook kent hij de rechter goed en weet hij hoe die over het negeren van geweldsinstructies denkt. Interessant woord, geweldsinstructies. Als je die in een gevaarlijke situatie allemaal op een rijtje moet hebben, kom je waarschijnlijk nergens toe, omdat je je op te veel tegelijkertijd moet concentreren. En dan word je slap gedrag verweten. Twee jaar cel! Daarvoor moet je hier heel wat hebben misdaan. Daarbij ook nog 1500 euro smartengeld. En 750 euro voor de kapot geschoten kleding. Nou ja, kapot geschoten, het was één schot, begrijp ik. Ben naar het kledingherstelbedrijf hier om de hoek gegaan, De Gouden Schaar. Ik vroeg: `Kogelgat?’ De vriendelijke Turkse eigenaar antwoordde dat het van het wapen afhing. `Dienstpistool,’ zei ik. De ander knikte: `Reken op dertig euro, maar je blijft het wel zien.’ O, daarom bepaalde rechter dat de agent met 750 euro moest komen. Het slachtoffer wil natuurlijk wel iets nieuws kopen.