Sterk

Paar dagen geleden zag ik in een krant een artikel dat ik alsjeblieft niet wilde lezen. Het handelde over melk. Een paar zinnen eruit waaiden naar me toe en daarin vielen de woorden `ongezond’ en `gevaarlijk’ nogal op. Daarom wilde ik met deze berichtgeving niets te maken hebben. Ik drink nauwelijks melk meer, maar een groot deel van mijn leven deed ik dat wel, ik geloof zelfs van harte, ja, ik vond het lekker. Mijn ouders zeiden dat melk goed voor me was: `Daar word je groot van en sterk.’ Iedereen die kind is geweest, zal zich herinneren dat dat een belangrijk vooruitzicht was: groot en sterk zijn. Je had behoorlijk wat toekomst voor de boeg en die vroeg om een puike conditie. Niet alles wat gezond voor me was, vond ik lekker. Soms voelde ik zelfs verzet. Ter illustratie noem ik levertraan en rabarber. Misschien viel melk me mee en zeg ik daarom: `Ik vond het lekker.’ Omdat ik zo snel mogelijk groot en sterk wilde zijn, dronk ik er heel veel van. Ik kom nu terug bij het artikel waarover ik het zojuist had. Daarin werd de toon iets over helft geruststellend. De Radboud Universiteit boog zich over de kwestie en zag wel enige bezwaren van melk, maar we moesten ons geen zorgen maken (`geen kanker’) – en toen begon ik het artikel toch wat aandachtiger te lezen- als we maar geen melk dronken tijdens de maaltijd en liever ook niet te veel. Dat laatste hakte er in, maar ik ben tot nu toe tamelijk probleemloos groot en sterk geweest, dus misschien ben ik een dans ontsprongen. Met melk tijdens het eten ben ik tijdig gestopt, hoop ik. In mijn studententijd werkte ik in een restaurant waar vooral studenten aten en mensen die een rommelige relatie met de samenleving hadden. Er werd daar uitbundig alcohol gedronken, maar een vaste eter deed dat niet. Die bestelde bij zijn maaltijd altijd `een rundercocktail’. De r-ren sprak hij streng uit. Toen was ik klaar met melk bij het eten.