Verontschuldigingen

Zal niemand ontgaan zijn dat deze week de Amerikaanse Taylor Swift in Nederland optreedt, drie keer in Johan Cruijff Arena, concerten die binnen mum van tijd uitverkocht waren. Taylor Swift is zo beroemd dat overal waar ze zich vertoont, de locale en ook nationale economie even opgekikkerd wordt. Hoe dat gaat, geen idee, ik lees het.
Overál lees ik over Taylor Swift, vooral over haar enorme jeugdige aanhang, Swifties genoemd. Taylor Swift bepaalt hun leven. Of dat zorgelijk is? Geloof het niet. Interessant dat wel, ook al vergeet ik de nuances meteen.
Ik heb twee platen van haar, een ben ik kwijt, de ander beluister ik regelmatig, Folklore heet die. Vind ik erg goed. Als vrienden die zien liggen, zeggen ze: “Ah, ook een Swiftie.”
Ik moet daar niet op reageren, maar doe het toch en leg uit dat ik nauwelijks iets van Taylor Swift weet, dat ik de plaat jaar of vier geleden kocht, `gewoon uit interesse’ zoals ik veel muziek `gewoon uit interesse’ koop, ja, cd’s of vinyl, want ik ben een groot voorstander van het voortbestaan van muziekwinkels. Dat ik bovendien op de hoogte wil blijven.
Gelukkig denk ik ineens: hou alsjeblieft op, stop met die toelichtende verontschuldigingen, je hebt een plaat van Taylor Swift en die vind je mooi, klaar!
Vorige week vroeg ik in de muziekwinkel een album van de Golden Earring, concert uit 1984. De eigenares, tevens goede vriendin, zei dat ze die al voor me opzij had gelegd. Begin ik weer: dat ik best weet dat het muziek is die zij normaal niet meer verkoopt, maar dat ik nu eenmaal…
Naast de toonbank staat een jonge vrouw die bassist is in een befaamde Nederlandse act, onlangs nog op Pinkpop te zien. Ze zegt: “Golden Earring is cool, Thomas.”