Verwend

`Besparen brengt rust in je hoofd’ las ik gisteren boven een stuk in deze krant. Kom ik meteen in tweestrijd. Over alles wat rust in je hoofd kan brengen, wil ik alles lezen, ik kan er niet mee ophouden. Maar ja, het gaat over besparen, hartstikke nuttig onderwerp. Alle informatie daarover maakt echter schuldgevoel in me los. Ik moet het doen, ik weet het, maar doe het nauwelijks en het gaat ook veel te nonchalant, te ondoordacht.
Natuurlijk zijn er duidelijke dingen, zoals niet de verwarming laten aanstaan als ik niet thuis ben, niet een halfuur onder de douche doorbrengen, allemaal dik in orde. Zonder dat iemand het merkt, complimenteer ik me vanwege dat gedrag.
Maar verder? Het artikel van gisteren is een interview met budgetspecialist Renée Lamboo. Helder: ik breng er nauwelijks iets van terecht. Ik noem maar wat: impulsaankopen. Doe ik nauwelijks wanneer het om leuke voorwerpen of kleding gaat, maar wel wanneer ik bijvoorbeeld in de ochtend naar de trein loop. 
In de stationshal passeer ik een winkel die De Broodzaak heet, een slap soort woordspeling die me niet belemmert er een kijkje te nemen. Ik heb geen honger, geen dorst, ook geen behoefte aan koffie, want zojuist thuis gedronken. Maar toch. Gróte beker cappuccino, uiteraard extra sterk. Flesje water erbij, want wie weet doet zich straks dorst voor. En hé, waarom geen saucijzenbroodje? Het is half elf in de ochtend, ik kom pas over dik uur op mijn bestemming aan en dan moet ik mijn maag natuurlijk op orde hebben. Met dat alles bestijg ik verwend de trap naar het perron.
Komt alleen door het aanbod! Moet ik me niet stom door laten afleiden. Brengt ook rust. Gewoon in mooie gedachten verzonken naar de trein lopen.