Volmaakt

Prettig de naam weer eens te horen: Lassie. De hond speelt de hoofdrol in een Duitse film die nu in onze bioscopen te zien is. Ik ga er niet heen, in mijn jeugd was er genoeg Lassie. We keken ernaar op de Duitse televisie die in het oosten van het land goed te ontvangen was. Het aanbod van televisieprogramma’s voor kinderen was groter. Hier hadden we alleen op woensdag- en zaterdagmiddag een kinderuurtje. Uurtje! Op de Duitse televisie was er iedere dag wel wat, onder meer dus Lassie. En een andere hond, Rin Tin Tin, maar die was in dienst van het leger, Lassie hoorde bij een gezin. Het waren Amerikaanse honden, maar op de Duitse televisie blaften ze Duits.
Over de huidige Duitse film las ik dat Lassie ervoor zorgt dat alles in orde komt. Was toen ook al zo, altijd binnen korte tijd. Ik vond dat zeer geruststellend.
Mijn herinneringen zijn meestal betrouwbaar, maar hoe het zat met het gezin waarvan Lassie het middelpunt was, weet ik niet meer precies. Wel dat het een min of meer volmaakt gezin was, maar dat waren de meeste gezinnen in Amerikaanse series. De kinderen waren olijk en ernstig tegelijk, vader zorgde voor het geld en moeder voor het huishouden, kranig gekapt, met een schort om, maar verder met kleren aan waarin onze moeders naar leuke feestjes gingen. Zij bepaalde hoe het er in het gezin aan toeging, haar man dacht dat hij dat was, maar dat bleek telkens weer een grappig misverstand. Ze zagen allemaal een beetje gebruind uit en lachten zo vaak mogelijk. Het huis was onvoorstelbaar overzichtelijk, beetje saai, maar dat was niet erg, want er gebeurde genoeg. En dan dus die hond die aan het eind van iedere aflevering een kort blafje liet horen. Iedereen weer lachen.