Voort

Van het begin van het sollicitatiegesprek dat EU-commissievoorzitter Juncker met minister Timmermans had, zijn foto’s gemaakt. Een ervan zag ik. De mannen zitten tegenover elkaar en tussen hen in staan vier flesjes Spa, twee met en twee zonder bubbels (om dat kinderachtige woord maar weer eens te gebruiken). En vier glazen, dus voor ieder flesje een, want je moet de boel natuurlijk door elkaar schenken. De eenvoud van het tafereel is aantrekkelijk. In dit geval dus de eenvoud van wat er gedronken kan worden. Als je een duidelijk doel voor ogen hebt, moet je niet moeilijk doen, moet je voorkomen dat je afgeleid wordt, bijvoorbeeld door een te bont aanbod van consumpties. Dat geldt ook voor ons, die zich niet in de top van Europa gaan ophouden, maar bijvoorbeeld op de Nederlandse snelwegen, omdat we ergens heen moeten. Ik lees dat een tankstation van Shell een Starbucks-vestiging aan de A2 heeft geopend, waar automobilisten tot rust kunnen komen met een ingewikkelde variant van cappuccino  of een Caramel Macciato. Er zijn al andere tankstations waar zoiets ook al min of meer mogelijk is. Een woordvoerder van de belangenvereniging van tankstations zegt dat de automobilist behoefte heeft aan dit soort luxe en de slechte tankstationkoffie beu is, om nog maar te zwijgen van de vette gehaktbal. Nee, liever ingenieus in elkaar geknutselde broodjes met topbeleg van een ontremde keurslager. Ik denk dat juist de afwezigheid van kwaliteit ons op gang houdt, we willen weg, we willen voort, naar een betere bestemming.