Vooruitzien

De toekomst vraagt soms om werkzaamheden die ik lastig vind. Zo moet ik deze dagen een sinterklaasverhaal schrijven. Verschijnt pas in november, maar moet deze week wel af. Als het regent, liefst hard, is dat nog wel te doen, want dan bedenk ik erbij dat er ook een wind is die ik door de bomen hoor waaien. Maar als dat niet zo is, moet ik zelf voor sfeer zorgen. Ik zet bijvoorbeeld een cd met sinterklaasliedjes op. Mijn werkkamer grenst aan een binnenplaatsje waarvan mijn buurvrouw ook gebruik maakt. Ik zag haar bezorgd naar mijn geopende deur kijken toen daar `Zie de maan schijnt door de bomen’ uit klonk. Ineens was er trouwens een andere kwestie, want ik besefte fel dat een paar sinterklaasliedjes natuurlijk gewijzigd moeten worden. Vanwege Zwarte Piet! Regeren is vooruitzien. Ik bel een vriend die werkzaam is in de Nederlandstalige muziekindustrie en even later zitten we ernstig aan tafel met het voornemen alle sinterklaasliedjes te scannen. Flesje fijne wijn erbij, pak speculaas – gelukkig het hele jaar verkrijgbaar. We beginnen met `Zie ginds komt de stoomboot’, waar zich in de eerste regel van het twee couplet een probleem voordoet: `Zijn knecht staat te lachen’. Wat doen we met knecht? Collega past niet in het ritme. Mijn vriend stelt voor: Henk: `Zijn Henk staat te lachen.’ Vind ik een matige vondst. Net alsof Sinterklaas homo is, wat verder niet erg is, maar daar gaat het nu niet om. Dan stelt mijn vriend voor: maat. Maar ja, hoe hoor je dan dat hij niet zwart is? Voorlopig zijn we nog wel bezig!