Voorwaarts

Jeremiëren is een woord dat ik nooit gebruik, terwijl ik wel weet wat het betekent en het ook wel iets moois vind hebben. Zaterdag kwam het aan de orde in het Sonnenborgh Museum in Utrecht. Daar valt van alles te beleven over sterren en planeten. maar die dag was er een bijeenkomst van een genootschap dat zich bezighoudt met de avonturen van Kuifje, het Hergé-genootschap. Ben ik lid van.
Er was een lezing over het album De Geheimzinnige Ster. In het begin daarvan treedt een onheilsprofeet op die het einde van de wereld voorspelt. Zo kwamen we terecht bij de profeet Jeremia (645-570 v Chr), inderdaad een echte onheilsprofeet, sla de bijbel er maar op na, een man van klaagzangen. De profeet in het avontuur van Kuifje was ontsnapt uit een psychiatrische inrichting, toen nog gekkenhuis geheten. 
Jeremia, jeremiëren, het verband is duidelijk. Goed dat er een tijdje over gesproken werd.
De onheilsprofeet in De Geheimzinnige Ster wil het schip van kapitein Haddock opblazen. Uiteraard weet Kuifje dat te voorkomen. 
In dit verband werd een ander verschijnsel belicht. Als Kuifje op een plaatje naar links loopt is er iets onheilspellends aan de hand. Loopt hij naar rechts dan gaat hij moedig voorwaarts. Mijn bevriende buurman, die ook lid is, stond op en legde uit dat het met onze kijkrichting te maken heeft. En hij gaf als voorbeeld een Japanse film waarvan ik nog nooit gehoord had.
Daar werd met de kijkrichting geëxperimenteerd. Alle 75 aanwezigen knikten bedremmeld.
Dat soort kwesties dus.
Er was natuurlijk ook een quiz. Ik lees Kuifje al zestig jaar, telkens opnieuw dus, en meen zo’n beetje alles te weten. Tijdens de quiz blijkt dat ik min of meer niets weet. Is verfrissend.