Vuist

Ome Willem! Altijd fijn zijn naam te horen. Hij wordt lijstduwer voor D66 in Den Haag. Goed voor Den Haag, voor D66 en ook voor Nederland. Het vertrouwen in de politiek moet terugkomen. De grote partijen in de landelijke publiek bedierven het met de lamlendige kabinetsformatie en frisse beloftes die loos blijken. De lokale overheid heeft het ook niet makkelijk. Komt door corona, want bijna alles komt door corona. Nog even en de landelijke politieke zal zich de gemeenteraadsverkiezingen toe-eigenen. Gebeurt altijd. Dat maakt die verkiezingen troebel.
Maar goed, punt numero uno is vertrouwen. Daarom mogen we blij zijn met Ome Willem. Hij is ver uitgestegen boven zijn televisiejaren, het kinderprogramma waarin hij zo’n monter stemmende rol had. We praten over de jaren zeventig en tachtig. 
Heb er alleen flarden van gezien, maar hoorde ook niet bij de doelgroep. Er waren echter genoeg kinderen in mijn omgeving die me in het belang van Ome Willem deden geloven.
We zouden bijna vergeten dat Ome Willem in het dagelijks leven Edwin Rutten heet. Ik zie hem regelmatig in een tijdschrift over klassieke muziek. Hij legt dan aan kinderen uit waarom die muziek mooi en belangrijk kan zijn. Ik hoop dat hij dat meeneemt in zijn politieke rol. Dat politiek mooi is, nee, het zal hem niet lukken dat duidelijk te maken, maar misschien kan hij het belang omhoog tillen. Ik denk dan aan liedjes uit zijn programma, vooral aan Deze vuist op deze vuist. In dat liedje, van Willem Wilmink,  wordt deze regel nog drie keer herhaald en dan: “En zo klim ik naar boven.”
Lijkt me een puik motto voor nieuwe politiek elan.
Ik pleit ook voor de terugkeer van een andere nationale oom: André van Duins Ome Joop.