Vuurtoren

Gelukkig! Dat dacht ik toen ik enige gezellige opwinding voelde bij het lezen van het zinnetje: “De overtocht naar Nederland belooft weer een spannende te worden.”
Kenners hoef ik niets te zeggen, gaat over Sinterklaas en het zinnetje is een aankondiging van het Sinterklaasjournaal, vanaf gisteren weer te zien, nog niet door mij, maar dat komt wel.
Paar jaar geleden tekende ik bezwaar aan tegen al die spanningen rond de overtocht en aankomst. Vond dat er veel te veel bij bedacht werd. Waarom niet gewoon een haven, een stoomboot, Sinterklaas, zijn personeel, zwaaiende kinderen en een nerveuze burgemeester? Met het woord `beleving’ heb ik altijd vage problemen, maar soms moet je het gebruiken, nu bijvoorbeeld: waarom is meer beleving noodzakelijk?
Maar ik snap het. Je moet alle zeilen bijzetten om het enthousiasme van kinderen te mobiliseren en, even belangrijk, het feest rond Sinterklaas dreigt een beetje in elkaar te zakken en alles wat het evenement op kan krikken, moet worden aangegrepen. Ik ben dus voor, want voor Sinterklaas.
Zaterdag komt hij aan in Hellevoetsluis. Lijkt me er een prima plaats voor.
Burgemeester Milène Junius staat nu al paraat. Graag citeer ik haar: “Onze mooie vestinghaven bestaat maar liefst vierhonderd jaar en in die tijd is er al veel gebeurd in deze haven. Nu komt daar de aankomst van Sinterklaas bij. Geweldig! Het zal een prachtig gezicht zijn als de stoomboot van Sinterklaas vanaf het Haringvliet langs de vuurtoren de haven binnenkomt. We hopen veel blije gezichten te zien op de kades.”
Wat zou ik weer graag het kind zijn dat niet kan wachten, aan wie vader of moeder telkens opnieuw moet zeggen dat het echt waar is, dat hij echt komt zaterdag.