Waakzaam

Volgens mij is het een oud plan. Meer dan een plan, het kwam ook tot leven: post- en pakketbezorgers bezorgden niet alleen post en pakketten, maar hielden ook een beetje in de gaten wat er in een buurt aan de hand was. Als ze zagen of vermoedden dat er ergens moest worden ingegrepen, waarschuwden ze de instantie die daarvoor verantwoordelijk was.
Ik hoorde er al heel lang niets over. Dus ook niet of het effect had. Maar het is nu weer aan de orde. Lex Staal, directeur Sociaal Werk Nederland zegt: “Dit is een aanvulling op sociaal werk, bedoeld om een fijne wijk te creëren.”
En ook: “Hoe vaak een sociaal werker ook op straat is, hij of zij ziet niet alles.”
Of hier in de straat een sociaal werker zo nu en dan de boel losjes inspecteert, weet ik niet. Geen idee hoe hij eruitziet. Of zij. Ik spreek uiteraard weleens buren, maar niemand heeft het erover.
Misschien is het aan de pakketbezorger. De postbezorger is het in ieder geval niet, want het is telkens een ander. Als er al post komt.
De pakketbezorger is er wel iedere dag, behalve op zondag, en al ruim een jaar dezelfde, duidelijk iemand die de directeur Sociaal Werk Nederland voor ogen heeft.
Voordat hij de pakketten gaat bezorgen zit hij eerst even in zijn PostNLbus een sigaret te roken. Hij kijkt dan waakzaam om zich heen. 
Wanneer hij hier aanbelt met een pakje en het is niet voor mij, verontschuldigt hij zich: “Morgen beter.”
Voor een hond heeft hij altijd tijd. Hij haast zicht terug naar zijn bus waar hij een zak hondenkoekjes heeft. Even later spreekt hij gehurkt het dier toe: “Issie dan zo braaf? Ja, issie dan zo braaf?”
In de kersttijd heeft hij een Kerstmanmuts op.
Zit wel goed, denk ik. Misschien binnenkort spreekuur.