Zomer

Tot boven de ellebogen opgerolde hemdsmouwen. Ze vallen op en worden genoemd. Het zijn de hemdsmouwen van de nieuwe voorman van GroenLinks, Jesse Klaver. Ik geloof dat ik op hem gesteld ben. Ik zeg `geloven’, omdat ik het niet zeker weet. Hij zegt dat John F. Kennedy een inspiratiebron voor hem is. Hij heeft ook zijn initialen: Jesse Ferras Klaver. Mooi. Het is wel érg lang geleden, president Kennedy en alles om hem heen, vrouw, kinderen en schommelstoel en liefjes voor één uur – wisten we dat toen al? Ik herinner weinig van hem als politicus, wel dat hij optimisme veroorzaakte bij de generatie van mijn ouders: er brak een nieuwe tijd aan. Daar zong ook de muziek van de Beatles bij. Ja, het was net of het zomer in de wereld werd, de wereld die zich nog niet zo lang daarvoor hersteld had van de oorlogsjaren. Ja, daar hoorden ook tot boven de ellebogen opgerolde hemdsmouwen bij. Die zagen er tamelijk netjes uit, herinner ik me. Zelf ga ik nonchalant om met de hemdsmouwen. Zelden komen ze tot boven de ellebogen. Meestal blijven ze er net onder en in die positie verslappen ze vaak. Boven de ellebogen oprollen is een karweitje. Ik zie ook voor me dat vrouwen mannen daarbij behulpzaam waren en die dan vrolijk `Zo’ zeiden als de hemdsmouwen degelijk op hun plaats zaten. Ik vond die hemdsmouwen een stoere uitstraling hebben. Ook kreeg ik het gevoel dat het leven minder ernstig werd. Jesse Klaver is te jong om dit gevoel te delen. Wel zal hij er een bedoeling mee hebben. Je bent niet voor niets zo met hemdsmouwen bezig.