Zorg

Het lukt me nog niet om aan maart volgend jaar te denken. Het is een beetje de bedoeling dat ik dat wel doe, want op 18 maart zijn de provinciale verkiezingen. Paar dagen later is het gelukkig alweer lente. Ik kan het niet helpen en het is ook verkeerd, maar ik vind dat altijd wat zielige verkiezingen, terwijl ik het belang ervan heus wel zie. Ze worden meestal overschreeuwd door politici die landelijk opereren. Zaterdag was er het congres van de VVD. Daar werd duidelijk dat de partij hecht aan die provinciale verkiezingen, maar niet helemaal duidelijk werd hoezo. De premier had het vooral over de staat van het land. Mogen we niet ontevreden over zijn. Het is niet verbazingwekkend dat de heer Rutte vindt dat dit door de VVD komt. De partij gaat stevig campagne voeren. Leden moeten in witte jas de straat op om het beleid te verkopen. In witte jas? Als ik het goed begrijp is dat omdat de campagne zich vooral op de zorg richt. Denken we als we mannen en vrouwen in witte jassen zien, dat het artsen zijn die gul zorg aan het verspreiden zijn? We moeten de zorg vooral zelf organiseren. Iemand is ziek, `een vrouw met borstkanker’, en haar omgeving zorgt ervoor dat de kinderen naar school gebracht worden en dat er via crowdfunding geld binnenkomt. Ook zo’n nieuw, bedrieglijk toverwoord: crowdfunding. De premier geeft die gang van zaken een feestelijk tintje door te zeggen dat dat de ware participatiesamenleving is. Maar met een land dat de gezondheidszorg niet top geregeld heeft, gaat het echt ontzettend matig.