Winkel

Het zijn oprispingen die ik nauwelijks merk, maar soms flitst vaag de vraag door me heen of ik er niet nog iets bij moet doen. Schrijven is mijn werk, columns romans, toneel, maar misschien kan ik nog een bedrijfje of een winkel aan me koppelen, waardoor ik nog een andere binding met de samenleving heb. Voorbeeldje: Gordon. Zijn hoofdbaan is Gordon zijn. Maar daarnaast heeft hij ook een koffiecafé, en binnenkort komen er meer. Uiteraard staat hij daar niet zelf in, hij heeft daarvoor mensen in dienst. Zo zie ik het ook voor me. Ik zit zoals altijd de hele dag achter mijn bureau, maar ergens anders is er namens mij nog iets in werking. Maar ja, wat vind ik een aangenaam product? Boeken liggen te zeer voor de hand. Muziek ook. Graag iets wat je kunt eten, maar een restaurant wil ik niet. Deze week had ik het ineens! Ik heb het niet gehoord, maar gelezen: Geert Wilders zei tegen de premier `Rutte, ga pindakaas verkopen’. Pindakaas! Yes! In New York kwam ik eens in een grote winkel waar uitsluitend mosterd te koop was, geen bijproducten of geinige mosterddingetjes, nee, alleen maar mosterd, uit de hele wereld. Nu is pindakaas niet zo’n mondiaal product als mosterd, maar met enig speurwerk kom je een heel eind. Ik zie het voor me: wanden vol potten pindakaas, lunchhoekje voor vers brood met pindakaas, zachtmoedig en behulpzaal personeel met ruime pindakaaskennis, eventueel een entertainer die de hele tijd met pindakaasweetjes strooit. Maar dan geen concurrentie van Rutte. Nee zeg! Wilders moet zijn mond houden!