Winkels waarvan je niet meteen kunt zeggen wat voor winkels het zijn, kan ik interessant vinden. Hier in de buurt is er een die je vroeger een sigarenzaak noemde. Rookartikelen, daar ging het om. Met paar bijproducten zoals kranten en tijdschriften. Maar in de buurtwinkel die ik... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rood
Stille zondagochtend. Ik sta voor een stoplicht te wachten. Het is rood, daarom. Op de weg die de mijne kruist, is geen verkeer te zien. Waarom ik wacht, geen idee. Misschien vind ik het aangenaam. Rechts van me op de stoep staat een man. Hij heeft een driedelig grijs pak aan en onder zijn arm houdt hij een dunne aktetas geklemd. Het is niet ondenkbaar dat hij met belofte van een eeuwig koninkrijk van deur tot deur gaat. Hij mag oversteken, hij heeft groen licht, maar dat doet hij niet. Hij staart vriendelijk voor zich uit. Ik hoor achter me een fietser naderen. Hij passeert me en negeert het rode licht. De man met de aktetas roept: `Hé kale, het is rood!’ Hij roept het hard, wat op een stille zondagochtend extra opvalt. Nog een keer: `Het is rood, kale, zie je niet dat het rood is!’ Waarom maakt hij zo veel werk van deze overtreding? De fietsende man met de sterk geweken haargrens kijkt om en steekt zijn middelvinger omhoog. De man met de aktetas haalt zijn schouders op. Dit alles voltrekt zich binnen nauwelijks een minuut. Hoewel ik nieuwsgierig ben naar wat hij mij zou naroepen, ben ik blij dat ik het rode licht respecteerde, want ik heb geen zin uitgescholden te worden. Soms blijven scheldwoorden uren aan je huid plakken. De man met de aktetas komt nu naar mij toe en zegt: `De Postcodeloterij is een schande.’ Ik knik, maar dat doe ik omdat ik dat makkelijk vind. Het licht wordt groen. Als ik opgelucht mijn weg vervolg, roept de man: `Het zijn gore oplichters!’ Ik zwaai kordaat met een steunende vuist.
Columns
-
-
Je hoort nog maar zelden dat er ergens een potloodventer is gesignaleerd. Laatst moest ik zelfs aan iemand uit de generatie na mij uitleggen wat dat was. Het waren vaak treurige mannen met een lange regenjas aan en die gingen dan meestal ergens in de vrije natuur staan en als er... lees meer
-
De lente is steeds minder ver weg. Dat stel ik graag paar keer per dag vast. Gisteren deed ik dat voor het eerst dit jaar in de vroege ochtend. Er zat meer licht in dan de dag daarvoor. En daarvan maak ik meteen véél meer licht.
-
Ome Willem! Altijd fijn zijn naam te horen. Hij wordt lijstduwer voor D66 in Den Haag. Goed voor Den Haag, voor D66 en ook voor Nederland. Het vertrouwen in de politiek moet terugkomen. De grote partijen in de landelijke publiek bedierven het met de lamlendige kabinetsformatie e... lees meer
-
Toen ik deze week de fascinerende documentaire zag over alles rond de verloving en het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima, moest ik ook even aan De Dijk denken. In 2006 schreef ik een boek over die band en sprak ik vaak met de manager, Jantien Keunen. Die vertelde dat De Di... lees meer
-
De openingsceremonie van Olympische Spelen zit ik nooit helemaal uit, maar ik verheug me er wel op en ik blijf zeker bij de les tot de Nederlandse vlag binnen wordt gedragen. Er worden dan gevoelens in me wakker waarvan ik voor en na dat moment nooit zo veel merk. Er zit ook vag... lees meer
-
O ja, vorig jaar was er in deze tijd de avondklok. Veel mensen vonden dat lastig, ik niet zo. De avonden waren overzichtelijker dan daarvoor. Bezoek bleef niet zitten tot het eerste ochtendlicht, zelf hoefde je je ook niet af te vragen of je er nog even uit zou gaan, je verzette... lees meer
-
Kan een lichte vorm van liederlijkheid niet verfrissend zijn voor de vaderlandse politiek? Met vrolijke afgunst neem ik altijd kennis van Britse schandalen, de premier die met werkgerelateerde borrels op volle kracht op zijn ondergang afstevent. Uitstekende uitdrukking ook: werk... lees meer
-
Als de Haringvlietsluizen gesloten worden, weten we dat het binnenblijven geblazen is. Ze zijn er pas vijftig jaar, maar als ze op slot gaan, is die waarschuwing steviger dan code oranje of geel. Kan het mis hebben, maar volgens mij waren die codes er vijftig jaar geleden nog ni... lees meer
-
Tijdens de tweede feministische golf werd ik volwassen en vond ik een plekje in de verwarde samenleving, in de jaren zeventig, in Nijmegen. Dat laatste moet erbij, want daar was de feministische golf meer dan alleen maar een golf. Geen tsunami, maar kwam er wel een beetje bij in... lees meer
-
In Nederland zijn de mooiste beroepen van de wereld te vinden. Wat bijvoorbeeld te denken van een werkgelukcoach. Geruststellend te weten dat die bestaan.
Ik las een artikel over baaldagen en daarin komen werkgelukcoaches aan het woord. Veel mensen vinden de zaterdag een a... lees meer -
Benieuwd hoe over een maand of tien of volgend jaar op de coronatijd terugkijken. En dan ga ik er vanuit dat die tijd voorbij is, kan best zijn dat het nooit helemaal het geval is, misschien ben ik weer belachelijk optimistisch. Toch denk ik er graag over na.
“Weet je nog d... lees meer -
Je moet uitkijken als je ergens lacherig over wilt doen. Voordat je er erg in hebt ben je aanstootgevend fout bezig en kun je het pand beter verlaten om in de frisse buitenlucht weer bij zinnen te komen.
Ik heb het met wat ik over het sprookje Sneeuwwitje en de zeven dw... lees meer -
Een stem achter me, stem van een vrouw: “Stel dat ik een vrachtwagen was.” Natuurlijk draai ik me om, een vriendelijke vrouw die in geen enkel opzicht de associatie met een vrachtwagen oproept.
-
Niet alles hoeft zinvol te zin. Lekker dit op te schrijven. En in wezen een zinnige opmerking! Misschien gaan we vanavond op weg naar het Nieuwe Normaal dat vaag moet lijken op het Oude Normaal van twee jaar geleden. Moet het anders zeggen: misschien wordt het leven vanaf morgen... lees meer