Al twee keer overkwam het me, kort achter elkaar: ik loop van het station naar huis en heb een bos bloemen bij me. Die heb ik gekregen van de organisatie waar ik eerder op de dag voorgelezen heb uit mijn boeken en daarover iets heb verteld. Ik krijg daar geld voor, maar ook bloe... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Ropa!
Wie haastig vertrekt, vergeet meestal iets. En van wat dat is, krijg je vaak last. In mijn geval is het schuldgevoel. Vandaag dus. Gisteren was dat nergens te bekennen en morgen zal dat ook wel niet zo zijn. Maar dadelijk zit ik in de mooie haven van het Franse Granville achter een bord oesters en een glas Chablis en ineens schiet het door me heen: Ropa! Het kwam natuurlijk al eerder vaag in me op, maar als ik straks in de zon licht zit te lunchen, slaat het besef me vól in het gezicht. Als ik op een verkiezingsdag niet in mijn woonplaats ben, stemt mijn bevriende buurman namens mij. Ik had nu ook alles klaarliggen en de avond voordat ik wegging sprak ik mijn buurman ook even en zoals altijd hadden we het over van álles, maar niet over Ropa en niet over vandaag. Terwijl ik mijn eerste oester hapklaar maak, zie ik mezelf naar het stemlokaal lopen, fier als een democraat die weet wat hem te doen staat. Ik heb het document bij me dat aantoont dat ik ben wie ik ben, want daar zal in het stemlokaal naar gevraagd worden. Dat document brandt in mijn achterzak en ik denk aan het vastberaden Dik Trom-gezicht van Hans van Baalen. Ik zou niet op hem stemmen, maar hij staat voor mij wel voor het Ropa waarvoor vandaag gekozen moet worden. De heer Van Baalen kijkt me verwijtend aan en dat verwijt snap ik door en door. Ik kan dadelijk wel door Granville gaan lopen als een man die precies weet wat hij wil, maar ja, dat doen de meeste Franse van nature, en niet zo’n beetje ook. Niks fiere democraat! Enórm eigen schuld!
Columns
-
-
Graag sta ik vroeg op, pak de ochtendbladen van de deurmat, zet de radio aan, kopje koffie erbij, kijk een tijdje naar de lege straat, haal diep adem en begin dan echt aan de dag. Ik hoor iemand iets zeggen op de radio, maar stuit dan op een verschijnsel dat zich de laatste tijd... lees meer
-
Europese afspraken zijn bepaald geen huis-tuin-en-keuken-afspraken. Je gaat bijna automatisch rechtop zitten, terwijl je kijkt alsof je je zondagse pak aan hebt. Ik weet niet hoe vaak er Europese afspraken gemaakt worden, maar knik instemmend nu ik lees dat een Europese afspraak... lees meer
-
Lang geleden dat ik in een huis was dat `een huisje’ wordt genoemd. In Nederland in dit geval. Wel in het buitenland, maar daar blijft een huis meestal een huis. Ik heb het over een vakantiehuisje, een huisje dat altijd een wat vluchtige uitstraling heeft. Daar schrijf ik dit st... lees meer
-
Het apotheekgesprek is ook altijd een puntje. Ik bedoel niet het gesprek dat je met de medewerkers moet voeren, nee, je komt een vriend of bekende tegen. Net als in een ziekenhuis ben je terughoudend met je directe belangstelling. Misschien heeft de andere wel helemaal geen zin... lees meer
-
In de trein van Amsterdam naar Nijmegen komt kort na vertrek een man de coupé binnen aan wie te zien is dat zijn leven niet helemaal op orde is. Hoe zie je dat? Ik weet het ook niet precies, maar geloof dat er zich een afstand manifesteert tussen hem en de werkelijkheid. Dat is... lees meer
-
De vrouw van een vriend is onlangs regelmatig, ik geloof dagelijks, gaan breien. Daar had ze nooit tijd voor, ze heeft een erg drukke baan, maar ze doet het om tot rust te komen. De vriend zegt: `Het werkt.’ En hij houdt iets omhoog wat ze pas gebreid heeft: een pannenkoek. Van... lees meer
-
Donderdag was het Wereldknuffeldag. Wist ik niet. En als ik het wel geweten had, was ik lekker binnen gebleven. Ik houd van voelbare genegenheid, maar koppel die graag los van knuffelen. Komt ook door het woord. Als je het drie keer achter elkaar uitspreekt, val je een beetje ui... lees meer
-
Iedereen die weleens in Volendam komt, kent hotel Spaander. Deze week kwam het bericht dat het hotel de toiletten sloot voor Aziatisch gasten, want die maakten er een smerige bende van. Heel raar, maar ik ben dan zo nieuwsgierig wat die Aziatische gasten dan precies deden. En ho... lees meer
-
Graag zie ik dat het vroege ochtendprogramma gepresenteerd wordt door Roos Moggré. Ze heeft iets zorgeloos, ook als ze een ernstig bericht te melden heeft. Dat ernstige bericht wordt er niet minder ernstig door, maar je weet: nog even en we zijn het alweer vergeten, sterker nog:... lees meer
-
Boter, Kaas & Eieren. Dat staat er in grote letters op het linnen tasje waarin ik mijn sportkleding in de vroege ochtend naar de fitnessclub vervoer, Het is een kort traject waarbij ik lichte steun behoef. Dat klinkt een beetje treurig, maar de vraag waarmee ik bezig ben, ka... lees meer
-
Dertien jaar geleden deed ik rijexamen, zeven keer om precies te zijn. De eerste vijf keer begon de examenrit bij een nare kantoortoren van het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen, de laatste twee keer was het startpunt een wegrestaurant in een bosrijke omgeving. Het woord `... lees meer
-
De volgende week gaan Geert Wilders en zijn aanhang verzetsspray uitdelen. In Spijkenisse, want ze willen protesteren tegen de opvang van meer vluchtelingen daar. Het liefst waren ze met pepperspray gekomen, maar dat is verboden, wat ik trouwens niet wist, maar uiteraard wel had... lees meer
-
Er zijn verschillende verklaringen voor de mysterieuze geluiden die op sommige plaatsen in Nederland te horen zijn. Vooral als het stil is, niet helemaal stil dus. Ze werden laatst in een radioprogramma uitgezonden en natuurlijk dacht ik meteen aan een film waarvan de titel me n... lees meer
-
Eigen schuld. Maandag begon ik hier over wintersport en dan blijf je aan zoiets hangen. Zo kwam er een lijstje op mijn weg waarboven `Coole wintersportgadgets’ staat. Ligt naast me op mijn bureau en soms spreek ik de twee woorden uit, gewoon zomaar: coole wintersportgadgets. En... lees meer