Op sommige plekken moet je niet vragen: “Wat doe jij hier?” Een vraag die vaak een verbaasde toon meekrijgt, waardoor die meteen veel te belangrijk wordt. Op een begrafenis bijvoorbeeld. Daar dus liever niet. Het is duidelijk wat je er doet. Je bent niet binnengelopen, omdat je... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Afdaling
Daar zul je ’m hebben. Aldus de presentator van het journaal gisteren toen de Amerikaanse president uiterst soepel de vliegtuigtrap afdaalde, een hele kunst trouwens. Naar dit moment was maanden behoorlijk intensief toegewerkt. Gisterochtend zal vast herhaaldelijk vragend zijn geroepen of iedereen op scherp stond. En dat was natuurlijk hartstikke het geval. Een paar keer werd er vanuit Hilversum naar Schiphol overgeschakeld met de vraag `Hoe is het bij jou daar?’ en dan viel er niets te vertellen, nog minder dan niets. Iedereen keek gespannen naar een lege lucht. Eindelijk landde het toestel. Vanuit Hilversum werd er aan Schiphol gevraagd of dit echt het presidentiële toestel was en ja, dat was het echt. Van wie anders? Tijdje keken we naar een open deur en een vliegtuigtrap die naar een soepele afdaling hunkerde, en toen het dan eindelijk zover was, kwam er dit zinnetje: `Daar zullen we ’m hebben.’ Alles wat volgde was mooi. Zéker ook het klaarstaan van minister Timmermans. De Amerikaanse president is een charmant mens en weet precies hoe het moet, eerst de ferme handdruk, de hand lang vasthouden en dan met de linkerhand zacht klapje op de rechterbovenarm van de ander geven. Minister Timmermans kent dit sympathieke ritueel en gaat er uitstekend mee om. Blijkbaar waren de eerste woorden van de president dat hij van ons land hield. Prima. Hij wees naar boven, naar de hemel. Waarschijnlijk een opmerking over het weer. Dat werkte mee. Mijn moeder zou op zo’n moment daar gezegd hebben: `We boffen toch maar.’
Columns
-
-
Fietsend naar de praktijk van mijn huisarts voor de griepprik probeer ik me te herinneren wanneer ik die voor het eerst kreeg. Qua leeftijd kwam ik nog niet in aanmerking, maar wel vanwege longproblemen. De prik werd ook voor het eerst gegeven.
-
Tegen overbodige woorden die een ander woord belangrijker of zoiets moeten maken, verzet ik me telkens weer. `Met oprechte deelneming’ vind ik al moeilijk, zeker op een voorgedrukte kaart, maar alleen `met deelneming’ is niks.
Dit weekend botste ik weer tegen `onafhankelijk... lees meer -
Terwijl ik vaak met het openbaar vervoer reis, zit ik zelden in een bus. Slappe beginzin, maar hij moest even. Wie deze week met de trein van het westen van het land naar het zuiden wilde, raakte in Utrecht in een probleem verzeild, want de trein ging niet verder, wegens gepland... lees meer
-
Tot mijn grote vreugde woon ik in een straat waar vaak opnamen gemaakt worden voor een speelfilm. Waarom die vreugde? Natuurlijk vanwege mijn verslaafdheid aan verwondering en ook omdat ik ervan houd als de echte en bedachte werkelijkheid door elkaar heen lopen.
-
Knutselproject – dat is het woord ervoor, hoorde ik later, toen in mijn leven geen ruimte meer was voor knutselprojecten. Ik sta stil bij de herfstdoos, een knutselproject dus. Ik zag er gisteren kinderen mee lopen. Misschien zaten er in die dozen iets anders, maar aan de buiten... lees meer
-
Vraag me niet hoe het kan, maar ik wist het: gisteren was het de Internationale Dag van het Handen Wassen! Uiteraard zocht ik op of het waar was. Was het. Soort feestdag: we vieren het belang van goede hygiëne. Nooit bij stilgestaan dat zoiets gevierd kan worden, maar daarom all... lees meer
-
Wat is er met je aan de hand als je nooit zenuwachtig bent? Is dat een kwaliteit?
Als ik me zoiets afvraag, moet ik natuurlijk eerst naar mezelf kijken. Daar kan ik trouwens al zenuwachtig van worden, want ik weet dat ik altijd wel iets zie wat anders moet, maar ja, hoe dan... lees meer -
Dierbaar collega wordt 40 en stuurt een uitnodiging rond voor een feest: een filmavond met dansen na. Ik slaag er nog steeds niet in me te identificeren als danstype, maar vanaf de zijlijn zal er vast genoeg te beleven zijn.
In deze veronderstelling werd ik gesterkt toen ik... lees meer -
In de boekwinkel kocht ik gisteren Hoe houd je je hart zacht van journalist en documentairemaker Natascha van Weezel. Het boek heeft ook een ondertitel: Een pleidooi voor het radicale midden in tijden van oorlog. De boekhandelaar en ik hebben het even over de z... lees meer
-
Volgens mij is het een oud plan. Meer dan een plan, het kwam ook tot leven: post- en pakketbezorgers bezorgden niet alleen post en pakketten, maar hielden ook een beetje in de gaten wat er in een buurt aan de hand was. Als ze zagen of vermoedden dat er ergens moest worden ingegr... lees meer
-
Bekend tafereel in onze supermarkten: man of vrouw met een vuilniszak vol blikjes voor de statiegeldmachine, soms twee vuilniszakken. Tafereel heeft een dreigend onverstoorbare uitstraling. De gang van zaken verdraagt geen communicatie, er is geen ruimte voor de vraag: “Duurt he... lees meer
-
Wist niet dat Wij houden van Oranje door Hans van Hemert, maandag overleden, was geschreven. Ja, André Hazes zingt het, maar ik dacht dat hij het ook schreef, in ieder geval de tekst. De zin `Wij houden van Oranje om zijn daden en zijn doen’ vind ik een typische Hazes-z... lees meer
-
Eerste aan wie ik denk: Natasja Froger!
Maar nu sla ik een paar stappen over. Ik moet beginnen bij verkeersminister Barry Madlener, die niet alleen wil dat onze auto’s lekker over de snelwegen kunnen jakkeren, maar ook dat alle fietsers een helm dragen. Niet alleen fietsers... lees meer -
Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat ik het in mijn puberteit ontwikkelde: als iets waar is maak je het nog meer waar door erover te praten. Voorbeeld: als het weer eens uit was met een meisje en ik gezelschap van mijn vrienden nogal stilletjes was, vroegen die: “Is er... lees meer