Al erg lang ben ik klant van de Nederlandse Spoorwegen. Ik heb een kaart waarmee ik met korting kan reizen, wat ik vaak doe. Ik wil dan van punt A naar punt B en het liefst binnen de tijd die daarvoor staat, dus graag op tijd vertrekken en op tijd arriveren. Meer is niet nodig!... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Banaan
Als ik in de rij in de supermarkt bijna de kassa heb bereikt, vraagt een vrouw me of ze voor me mag. Ze heeft alleen een flesje water en een banaan. Het loopt tegen het middaguur. Haar lunch, denk ik. Ze glimlacht zomers als ik zeg dat ik daar geen bezwaar tegen heb. Achter me in de rij wordt er hier en daar een beetje gemord. Een schelle vrouwenstem roept bijvoorbeeld `Hé!’, een `Hé!’ dat om aandacht vraagt, ik moet waarschijnlijk omkijken, maar dat doe ik niet. Ik kijk naar de vrouw met het flesje water en de banaan. De zomer zit niet alleen in haar lach, maar ook in haar ogen. Als ze afrekent, gaat er iets mis. Haar betaalkaart doet het niet, misschien is haar saldo niet toereikend. De caissière is niet bereid aandacht te schenken aan dit probleem. Ze staart verveeld in de verte. Misschien ga ik te ver, maar ik vraag de zomerse vrouw hoeveel ze nodig heeft. Ben vergeten hoeveel, maar het is een ontzettend gering bedrag, ik geef het haar. Blij zegt ze dat ik het écht terugkrijg. Ik ken haar niet, zij mij ook niet, het hoeft heus niet in orde te komen. Ze zwaait, ik ook. Gisteren las ik een interview met een Ierse schrijfster, `een moderne mystica’, Lorna Byrne, die binnenkort in ons land komt spreken. Ze weet alles van beschermengelen (de hare heeft zelfs een naam). Onlangs maakte ze iets mee wat hierop lijkt, maar dan bij een parkeerautomaat. Ook een vrouw met een falende betaalkaart. Een man hielp haar. Maar het was niet die man, maar een beschermengel. Heb felle zin dit interessant te vinden!
Columns
-
-
In een boekwinkel hoor ik twee vrouwen in gesprek over hun tuinen. Ineens zegt een van de vrouwen, de aanleiding is me ontgaan: `Dat noem ik nu een ik-momentje.’ Ze heeft een vriendelijke stem. Het woord ken ik niet, ik-momentje. Het zal het vast weleens langs me heen zijn gewaa... lees meer
-
Een vriendin nodigt me uit voor haar verjaardag. Ze zegt dat ik geen cadeau hoef mee te nemen, want ze heeft alles al. Streng voegt ze eraan toe: `En zeker niet van die hebbedingen!’ Ik spreek steeds vaker mensen, ook crisisgevoelige, die zeggen dat ze `alles al hebben’. Misschi... lees meer
-
Uitdrukking die ik nog maar weinig hoorde: zo lek als een mandje. En ineens kwam die een paar keer voorbij, eerst op de radio, daarna in kranten. Als je een keer of vijf achter elkaar hoort of leest dat iets zo lek is als een mandje, gaan die woorden dwingend om aandacht vragen.... lees meer
-
Het Lichtpuntje. Zo heet het restaurant in het ziekenhuis waar ik de laatste tijd zo nu en dan kom. Ik heb een begeleidende functie, ben zelf geen patiënt, voor zover je kunt weten of je patiënt bent of niet. Vooral als ik door een ziekenhuis loop, ben ik ervan overtuigd dat ik... lees meer
-
Deze week verschijnt er een boek dat ik graag zal lezen. De 26-jarige Bram van Montfoort deed een jaar lang internet en zijn mobiele telefoon de deur uit en vroeg zich af wat er met hem gebeurde. Daar gaat dat boek dus over. Ik ga het niet meteen lezen, pas over een paar weken,... lees meer
-
In een café zit ik gisterochtend een krant te lezen als er vanaf een belendend tafeltje ineens een naam uit een ver verleden naar me toe tuimelt. En het wonderlijke is dat die naam wordt uitgesproken door twee jonge mensen. Ik vind dat zo wonderlijk dat ik het liefst hun gesprek... lees meer
-
Op de markt passeerde me een vrouw die enorme haast had. Onder haar jas vandaan wapperde een lange strook wc-papier. Die gaf haar haast een speciale dynamiek. De afgelopen dagen ging het vaak over de participatiesamenleving. Is iets anders dan een verzorgingsstaat. Nog niet zo l... lees meer
-
Mensen die mij kennen, weten dat ik geen voorstander ben van de overbodige mededeling. Dus als je iets hebt laten vallen, zeggen dat je iets hebt laten vallen terwijl je wijst naar wat je hebt laten vallen. Probeer ik te vermijden, maar maak me er toch nog weleens schuldig aan.... lees meer
-
Even kijk ik naar een vrouw die haar hond uitlaat, en graag wil dat de huisvriend met een tennisbal in de weer is. Ze heeft daarom een instrument bij zich dat iedereen kent, maar waarvan ik de naam niet weet. Waarschijnlijk te koop bij Blokker. Laten we zeggen: een werper. Een l... lees meer
-
Een vriend van me schreef een kinderboek met een zebra in de hoofdrol. Daarom werd het boek in de dierentuin ten doop gehouden, in de nabijheid van zebra’s die zich belangstellend gedroegen. En er waren uiteraard veel jonge kinderen, de doelgroep van het boek, kinderen in de voo... lees meer
-
Ooit droomde ik dat ieder mens maar een beperkt aantal vragen mocht stellen, zodat je dus over iedere vraag goed moest nadenken voordat je die verwoordde. Geen fantastische droom, want vragen kunnen het leven avontuurlijk maken en dan vooral de vragen die onverwachte antwoorden... lees meer
-
Gisteren incasseerden we regelmatig het woord `koopkracht’. Ik weet nog goed dat ik het voor het eerst hoorde en ook dat ik er niets mee te maken wilde hebben. Woord voor een slecht humeur, wist ik meteen, wat misschien een te beperkte en eigenzinnige benadering was. Kwam het oo... lees meer
-
Dadelijk, tussen de middag, leest de koning voor dat het niet goed met Nederland gaat. Er wordt trouwens iedere keer bij gezegd dat hij `de nieuwe koning’ is, alsof ons die verandering is ontgaan. Niemand zal er verbaasd over zijn. De afgelopen dagen hoorde ik op de radio al div... lees meer
-
Hier en daar vertoont mijn auto slijtage die niet meer te verhelpen is. Dat hoort bij zijn leeftijd. Is bij mensen is ook zo. Het afsluiten ervan is bijvoorbeeld ingewikkeld. Kan alleen van binnenuit, wat lastig is als je je buiten het voertuig bevindt. Gelukkig heeft één achter... lees meer