Graag verdiep ik me in ervaringen waarmee ik geen ervaring heb. Bijvoorbeeld in kindermarketing, woord dat ik niet kende. Een hoogleraar communicatiewetenschappen in Nijmegen is daarin gespecialiseerd. Moniek Buijzen heet ze, en ze heeft onderzocht hoe ouders en kinderen in supe... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Broodje
Het Lichtpuntje. Zo heet het restaurant in het ziekenhuis waar ik de laatste tijd zo nu en dan kom. Ik heb een begeleidende functie, ben zelf geen patiënt, voor zover je kunt weten of je patiënt bent of niet. Vooral als ik door een ziekenhuis loop, ben ik ervan overtuigd dat ik spoedig aan de beurt ben. Omdat ik veel wachttijd moet doden, beland ik regelmatig in Het Lichtpuntje. Daar hebben ze het prima met ons voor, want overal zit rucola bij. Het is een slasoort die mij kan irriteren, maar ik weet wel dat het dan menens is. Iedere broodje heeft een ingenieuze uitstraling. Ik ben geen voorstander van het woord `nuttigen’ als het om eten en drinken gaat, maar in Het Lichtpuntje heb ik sterk het gevoel dat ik iets zit te nuttigen. Ik kijk met een andere aandacht om me heen dan in andere eetgelegenheden. Komt ook door de naam van de plek waar ik me bevind, Het Lichtpuntje. Een naam was niet per se nodig geweest. In de wereld buiten het ziekenhuis wel natuurlijk, maar in het ziekenhuis zelf loop je niet de afdeling verloskunde op met de vraag of je iets met rucola kunt krijgen. Het restaurant is een duidelijke plek. Over de naam zal vergaderd zijn door mensen die het natuurlijk goed bedoelen. Met de keuze voor Het Lichtpuntje hebben die mensen ook iets willen zeggen over de rest van het ziekenhuis, misschien wel over de gezondheidszorg in het algemeen. Misschien suggereerde iemand wel Lichtpunt, maar vonden de anderen dat te groot. Het moest kleiner en daardoor ook minder pretentieus: Lichtpuntje. Rucola.
Columns
-
-
Al een paar dagen kom ik in kranten berichten tegen over een man die in het televisiespelletje Miljoenenjacht geen 5 miljoen won, maar 125 duizend euro. Daar protesteert hij tegen. Als ik het goed begrijp, had hij te vroeg op een knop gedrukt. Ik zeg niet dat 125 duizend euro oo... lees meer
-
Als ik in het ziekenhuis de binnentuin passeer, zie ik een bord waarop staat: `Roken in de binnentuin: alleen voor patiënten en bezoekers’. Heldere informatie. Wel vraag ik me af waarom deze beperking wordt vermeld. Zijn er ook mensen die alleen maar naar het ziekenhuis gaan om... lees meer
-
Bezorgde ouders gingen gisteren naar het Binnenhof. Met een petitie tegen dokter Corrie. Tot gisteren wist ik niet wie dokter Corrie was, maar ik zag haar in het ochtendprogramma en ook in de krant. Ze geeft seksuele voorlichting in een televisieprogramma voor scholieren. Het zi... lees meer
-
Als je niet meer weet wat je moet doen, doe je meestal het verkeerde. Ik heb nu niet over mijn eigen ervaringen (daarover een andere keer), maar over de Nederlandse bisschoppen die zich met de kerstliedjes bemoeien. Je bent dan geneigd te denken: alsof ze niets beters te doen he... lees meer
-
Uiteraard zette ik zaterdagmiddag de televisie aan om naar de intocht van Sinterklaas te kijken. Op de kade stonden de burgemeester en een verslaggever samen `Hoor de wind waait door de bomen’ te zingen. Daarom wilde ik het allemaal per se niet missen. Onze nationale Sinterklaas... lees meer
-
Nederlanders eten minder brood, lees ik. Bericht waar schrale droefheid omheen hangt. 2,3 procent minder dan vorig jaar. Het geldt in ieder geval niet voor de op straat lopende Nederlander. Volgens mij wordt er nergens ter wereld in het openbaar zo veel brood gegeten als hier. B... lees meer
-
Van sommige mensen krijg je meteen een goed humeur. Ze hoeven niet eens iets te zeggen of te doen. Als je ze ziet voel je een lach en optimisme in je opkomen. Met de vrouw die voor me in de supermarkt loopt, is dat het geval. Jaar of dertig. Ze is nauwelijks te omschrijven, maar... lees meer
-
Voor het raam van een café hangen Zwarte Pieten. Geen echte, versiering. Die hebben er zin in, denk ik, maar ineens dringt tot me door dat het ook wel een standpunt kan zijn: wij zijn hier in dit café niet tegen Zwarte Piet. Ik lees dat er in een ziekenhuis in Amsterdam juist ge... lees meer
-
Oké, april volgend jaar, misschien gaat het gebeuren, de reünie van Abba. Een van de twee zangeressen, Agnetha Fältskog, heeft het gezegd in een interview met een Duitse krant. De jongens van mijn generatie denken dan meteen: die blonde. Tien jaar geleden is het al eens geprobee... lees meer
-
Vrijdag moest vertellen over mijn werk in een klein dorp in de buurt van Assen, in het melancholieke vlakke landschap van de nederblues. ’s Middags belde ik op over hoe laat ik precies werd verwacht en of ik nog ergens iets kon eten. De woordvoerster van de organisatie zei dat h... lees meer
-
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel z... lees meer
-
Waarschijnlijk is het typerend voor ons onderbewustzijn dat er weinig zinnigs over te zeggen valt. Behalve natuurlijk door deskundigen, maar daar hoor ik niet bij. Helaas, zeg ik erbij. De laatste tijd vergeet ik vaak het woordje `niet’ als ik aan het schrijven ben, Ik zeg nu we... lees meer
-
Met de problemen rond Zwarte Piet heb ik me nauwelijks bemoeid. Niet alleen omdat ik wel iets beters te doen had, maar ik vond het ook nuttig voor mijn karakter me introvert te beheersen. Ik schaamde me een beetje. Dat dus wel. Het is een vorm van schaamte die ik vaak voel, en w... lees meer
-
Als je, zoals ik, de herfst het beste seizoen van het jaar vindt, kun je in oktober je geluk niet op. Klinkt pathetisch, maar toch is het zo. Ik verheug me nu al op oktober volgend jaar. Natuurlijk slaat de melancholie ook toe, maar die hoort bij de kleur van het ochtendlicht. H... lees meer