Soms komt me iets net te laat ter ore of onder ogen. NS-topman Bert Meerstadt vertrekt. Bij de NS dus. Meestal hebben topmannen nog meer ijzers in het vuur, maar daar gaat het nu niet om, hij gaat weg bij de NS. Ik heb het liever niet meer over die organisatie, maar nu lees ik d... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Druipen
Fietsers veroorzaken vaak hinderlijk snelverkeer. Dagelijks word ik, zelf op de fiets, bijna op het trottoir gedwongen door wild fietsbellende medeweggebruikers vol blinde haast. Dit wekt woede in me op, maar daarmee kan ik niet uit de voeten. Tot gisteren, een donkere herfstdag vol wind en regen. Het is vroeg in de ochtend en ik ben er sterk van overtuigd dat waar ik fiets meer regen valt dan elders. Ik fiets hard omdat ik meen dat ik minder nat word als ik korter over mijn traject doe. Ik rijd door een smalle straat waar veel auto’s geparkeerd staan, ook op de stoep waardoor een mevrouw even over de rijweg moet lopen. Dan hoor ik achter me een hysterische bel en de stem van een man die de vrouw van de weg schreeuwt. Zijn stuur raakt het mijne en dan ga ook roepen, onder meer dat hij zich niet zo idioot moet aanstellen. Hij stopt, ik ook, hij vraagt: `Waar bemoei je je mee?’ Die vraag wil ik graag goed beantwoorden, daarom denk ik er even over na. We zwijgen, het enige geluid is de ruisende regen. We kijken elkaar aan als vechtsporters, tot het uiterste geconcentreerd. Ik zeg: `Ik bemoei me met mezelf. Ik heb last van de regen en moet mijn best doen om mijn humeur op peil te houden. En dan krijg ik dit.’ Tijdens die laatste woorden wijs ik naar de man en zijn rijwiel. Hij knikt en zegt dat hij ook een pesthumeur heeft en dadelijk ergens te laat komt, maar dat ik gelijk heb. Terwijl de pijpenstelen van onze getergde gezichten druipen, moeten we glimlachen, vaag, maar toch. Dan geven we elkaar een hand.
Columns
-
-
Terwijl ik door het huis loop dat dadelijk niet meer van mij zal zijn, vraag ik me af hoe vaak ik in mijn leven verhuisd ben. En ik vind het vreemd dat ik me die vraag nog nooit gesteld heb. Het zijn immers belangrijke en ingrijpende gebeurtenissen. Ik kom op negen keer en dan t... lees meer
-
In een reclamespotje vertelt een supermarktketen ons dat we niet iedere dag vlees hoeven te eten. Dan ben je dus flexitariër. Toen ik dat voor het eerst hoorde, vroeg ik me af of ik het nodig vond dat er voor alles een woord is. Ja, liever wel, maar het moet dan wel een woord zi... lees meer
-
Iets moeten regelen op het stadhuis, afdeling burgerzaken, en dan besluiten géén haast te hebben. Is prettig. Natuurlijk heb ik wél haast, heb ik altijd als ik daar iets te doen heb. Graag zou ik dat veranderen, maar ik krijg mijn leven niet zo georganiseerd dat dat lukt, terwij... lees meer
-
Het mag natuurlijk niet, maar mij amuseert toch een beetje dat het eindexamen Frans is uitgelekt. Ik bedoel, zoiets moet voorkomen kunnen worden, maar als ik het goed begrijp is het een fluitje van een cent. Het begint met een deur die toevallig openstaat. Zo gaat het trouwens a... lees meer
-
Vandaag wordt in de Tweede Kamer gepraat over muziek in cafés. Die is vaak te hard. Ben blij met dit openbare gesprek. Mijn leven zit zo in elkaar dat ik dikwijls in een café ben. Niet om de bloemetjes buiten te zetten, hoewel die dynamiek me zeer kan bevallen, maar vanwege, wat... lees meer
-
Vroege stille ochtenden zijn me dierbaar. Mijmermomenten waarin ik graag verdwaal, terwijl ik door de buurt loop en nauwelijks mensen zie. Nu dringt zich ineens een verandering op. Komt door iets kleins wat niet klein is. Op het trottoir naast het fietsbed ligt een roze pelikaa... lees meer
-
Gek dat ik geen idee had hoe duur een kip is. Een prima levend wezen, meestal gezellig in de omgang, een grappig geluid voortbrengend, in staat tot de productie van een voedzaam en lekker levensmiddel en ze laat voor de liefhebber ook nog een smakelijke erfenis na. Het is nogal... lees meer
-
Zonder dat ik erop uit was, kwam me een eindexamenopgave van deze week onder ogen. Wiskunde A. Die ging over voetbalplaatjes. Paar jaar geleden kreeg je die bij Albert Heijn als je voor tien euro aan levensmiddelen kocht. Ik herinner me nog levendig de jongetjes die verwilderd v... lees meer
-
Vaak denk ik dat ik een heleboel niet kan inhalen. Dat heeft niets met mijn leeftijd te maken, maar met mijn instelling. Met keuzes die ik maak. Of met keuzes die me overkomen, want zo is het natuurlijk ook wel weer: soms is het net of een keuze voor mij kiest en niet andersom.... lees meer
-
Veel uit mijn leven herinner ik me nadat ik éérst de muziek hoorde die die herinneringen oproept. Soms hoef ik alleen maar over die muziek te lezen en ben ik meteen twaalf of twintig of zie ik mezelf nogal stamelend dansen op mijn dertigste verjaardag. Vaak weet ik ook wat ik da... lees meer
-
We gingen goed om met onze teleurstelling zaterdagavond. Toch best hoog, ons liedje. Bijna hoger dan we ons kunnen herinneren. Bij mij is het blijven hangen. Ik neurie soms een fragment. Dan heb ik het lied dus voorlopig voorgoed cadeau gekregen. Ik hoorde of las een deskundige... lees meer
-
Dat ik er koorts van heb gekregen, kan ik nog niet zeggen. Ook jagen er geen kriebels door me heen. Songfestivalkriebels dus. Wel werd ik gisterochtend wakker terwijl het liedje weer door mijn hoofd zong. Ons liedje, zoals dat meteen heet. Ik hoorde het dinsdagavond voor het eer... lees meer
-
Cor zou dit heel mooi hebben gevonden.’ Aldus misdaadverslaggever Peter R. de Vries. Cor is misdadiger Cor van Hout die de ontvoering van Heineken bedacht en leidde, samen met Holleeder. Hij werd in 2003 vermoord. En `dit’ is de nieuwe verfilming van de ontvoering, waarvoor nu m... lees meer
-
Natuurlijk vind ik het de normaalste zaak van de wereld als ik getuige ben van borstvoeding. Of ik eermee opgegroeid ben, weet ik eerlijk gezegd niet meer. Ja, wel zelf, als zuigeling, maar dat bedoel ik nu niet. Het zijn mooie momenten van een heldere eenvoud. Toch voel ik alti... lees meer