Klein dingetje dat ieder lente terugkeert, volstrekt onbelangrijk, terwijl het me wel bezighoudt. In mijn buurt is iets met de vogels aan de hand. Ze eten verkeerd of ze zijn ziek of ontstellend zenuwachtig, er is iets, wat zich later in het jaar niet voordoet, ik wil er eigenl... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Fitting
Op mijn bureau staan twee lampen. Het is een groot bureau, een lamp behandelt de linkerkant, de ander de rechter. De laatste doet het ineens niet meer. Hoe kan dat? Een vraagje dat een paar keer achter elkaar door me heen jammert. Ik pak de piepkleine schroevendraaier en vervolgens ga ik aandachtig met de lamp aan het werk. Tijdens dit sobere proces weet ik al dat ik geen vooruitgang boek, wat me irriteert, want volgens mij doe ik alles wat er te doen valt, en zo ingewikkeld is het niet. Ik schreef al eens over de Braziliaanse vakman die alles hier in huis repareert. Behalve dat hij veel goed en mooi werk verricht, heeft hij ook een therapeutische uitstraling. Hij ziet meteen de paniek die zich vaak van me meester maakt – te vaak om niets, en zegt dan: `Roestik, Thomas, roestik.’ Aan die woorden hecht ik. Ze hebben een heilzaam effect op me. Hij heeft in de gaten dat de bureaulamp me nukkig opeist en stelt voor dat hij er ook even naar kijkt. Ik steek de kleine schroevendraaier kordaat omhoog, maar hij blijft toch naast me staan. Hij wil zeggen `Roetig, Thomas, roestik’, maar slikt het in, terwijl ik het tóch hoor. Daarom vraag ik `Kun jij?’ en hij knikt. Hij draait de lamp eruit, beweegt die even voor zijn oor en zegt: `Lamp stoek.’ Hij pakt een nieuwe lamp en dan is de zaak gepiept. Ik schaam me diep en voel ook schraal verdriet. Hij wijst naar de fitting en maakt een wegwerpgebaar. Het had ook aan die fitting kunnen liggen. Daarom was ik niet belachelijk bezig, nee. Onzin, maar het is zo hoffelijk!
Columns
-
-
Aan de grote lenteschoonmaak die ik me herinner uit een andere periode van mijn leven, ben ik niet begonnen. Mijn huis verdraagt zoiets niet. Het wordt er te drastisch door opgeschrikt. Als alternatief ben ik met een forse opruiming bezig. Ik loop vaak naar de papierbak en dat l... lees meer
-
Een tuincentrum bezoek ik met grote tegenzin. Ik moet dit nuanceren, want er zijn twee soorten tuincentra. Er zijn tuincentra die zich ver van bebouwde kommen bevinden. Daar is de natuur de baas is en gaat het alleen maar om wat er groeit en bloeit. De mensen die er werken, make... lees meer
-
Vanavond moet ik een toespraak houden op een herdenkingsbijeenkomst. Terwijl ik die voorbereidde, dacht ik zo nu en dan: ik heb makkelijk praten, want ik ben van na de oorlog. Wel ken en kende ik veel mensen die de oorlog niet uit hun hoofd kregen, en ook daarom maakt die deel u... lees meer
-
Natuurlijk is er een verschil tussen zwaaien en wuiven! Sinds dinsdag is dat duidelijker dan ooit. Prinses Beatrix zei het op het balkon tegen haar zoon: `Even wuiven misschien.’ We hoorden het allemaal en vonden het waarschijnlijk vertederend. Als mijn moeder het tegen me zou z... lees meer
-
Als je ’s avonds voor de televisie in slaap valt en ook weer voor de televisie wakker wordt, heb je ergens spijt van en een raar hoofd. Met `een raar hoofd’ vat je veel samen. Dinsdagavond was er een moment waarop ik dacht: eindelijk rust. Wanneer dat moment zich precies aandi... lees meer
-
Lopend over de vrijmarkt stelde ik vast dat het allemaal wel wat minder werd. Meteen vroeg ik me af wat ik daarmee bedoelde. Minder dan wat? Ja, een paar jaar geleden kwam ik met van alles thuis, meestal nutteloze dingen die snel in een doos gingen voor de vrijmarkt van volgend... lees meer
-
Als ik erg zenuwachtig ben, stel ik dat niet alleen maar vast, maar neem ook maatregelen. Niet dat die altijd werken, maar ook de pogingen kunnen vaag helpen. Meestal gaat het om zenuwen die ik al dagen zie aankomen, ze overvallen me niet. Ik heb het niet over lichte nervositeit... lees meer
-
Je mag het niet zeggen, maar ik zal blij zijn als het woensdag is. Nee, dónderdag, want woensdag moet er graag héél veel worden opgeruimd. Had er ineens genoeg van. Kwam niet eens door de koningswuppie, hoewel dat een belangrijke druppel was. Ik moet eerlijk zijn: ik was zelf de echte druppel. Vr... lees meer
-
Een man vraagt het echt. Ik hoor het zelf. Ik heb hem gezien in de supermarkt, in Albert Heijn om precies te zijn – de naam is hier van belang. Zo’n man met een rugzak die hij ook op zijn rug houdt in de te smalle winkelpaden. En dan dus de hele tijd drááien, zodat je niet weet hoe je hem moet p... lees meer
-
Verlang ik weleens terug naar mijn kindertijd? Die vraag is soms aan de orde en ik heb dan nooit meteen een antwoord paraat. Ik geloof het niet, terwijl die jaren wat mij betreft dik in orde waren. Misschien betreur ik het dat mijn geheugen nog niet op volle kracht werkte. Graag... lees meer
-
De directeur van het veiligheidsinstituut VeiligheidNL vindt dat oudere fietsers een helm moeten dragen. Op de fiets dus. Wanneer ben je een oudere fietser? Boven de 55. Fietsers zijn blijkbaar sneller oud dan andere mensen. Komt natuurlijk door dat idiote gefiets. Binnenkort zu... lees meer
-
Graag lees ik in het café op de hoek in de namiddag de avondkranten. ’s Avonds is het er druk, maar dan niet. Ik lees er niet alleen, zit vooral zacht te dagdromen. Gisteren komt er een Amerikaans echtpaar binnen. Dat het Amerikanen zijn zie ik meteen. Het is alsof ze met veel t... lees meer
-
Iemand vroeg waarom ik niets over het Koningslied had geschreven. Had ik wel, maar toen was het er nog niet officieel. En nu is het weer weg, als ik het goed begrepen heb. Het is teruggetrokken. Kan dat wel? Het lied is er toch? We hebben het toch gehoord? Ik aarzel een beetje a... lees meer
-
Zaterdag ging ik naar Nijmegen om de brug te zien. Die is nog niet te gebruiken, dat gaat laten gebeuren, maar hij ligt er nu en verbindt trots twee oevers. Het is een kunstwerk. Twee jaar geleden verscheen er bij deze krant een bijlage die over de brug handelde. Er stond onder... lees meer