Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Geheimzinnig

Dat ik er koorts van heb gekregen, kan ik nog niet zeggen. Ook jagen er geen kriebels door me heen. Songfestivalkriebels dus. Wel werd ik gisterochtend wakker terwijl het liedje weer door mijn hoofd zong. Ons liedje, zoals dat meteen heet. Ik hoorde het dinsdagavond voor het eerst goed. Daarvoor hadden me flarden bereikt, maar ik begreep al snel dat die onlosmakelijk met een geheel verbonden waren. En daaraan kwam ik maar niet toe. Waarom ik dinsdagavond keek, weet ik niet, maar ik keek, terwijl ik merkte dat ik daarvoor eigenlijk het geduld niet meer heb. Vooral als er een dansgroep komt die iets uitbeeldt, maakt zich wilde onrust van me meester. Ik houd van dans, maar niet van dansgroepen die iets uitbeelden. Toen ik gisteren opstond met het liedje in mijn hoofd, vroeg ik me af hoe dat kwam. Vind ik het erg goed? Misschien. Ik vind het vooral geheimzinnig en dat bevalt me. En de zangeres maakte indruk. Ze had alleen zichzelf en dat liedje nodig. En een paar eenvoudige gebaren. De meeste artiesten op het festival hadden veel drukke onzin om zich heen geregeld, waarschijnlijk om de matigheid van hun liedje te camoufleren, maar onze zangeres niet. Na afloop zat songfestivaldeskundige Cornald Maas bij Pauw & Witteman. Van opluchting viel hij bijna uiteen. Aan zo’n stemming heb ik ook vaak behoefte, maar zover was ik nog niet. Hij zei dat het liedje liet horen dat wij als Nederland over onze grenzen heen moeten denken, dus voorbij de Toppers en Sieneke. Ik dacht vooral aan een stille, warme zomeravond.

Columns

  • Mensen onderbreken is haast nooit goed. Denk aan de mop! Vertellen is een kunst, een mop vertellen helemaal. Mijn relatie met de mop is broos. Kan er helaas alleen naar luisteren als die goed wordt verteld. Er zijn maar weinig mensen die dat kunnen. Als ik mijn omgeving ruim zie misschien twee of... lees meer

Pagina's